Język asmat centralny
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7 tys. (1972)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | cns | ||
| IETF | cns | ||
| Glottolog | cent2117 | ||
| Ethnologue | cns | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język asmat centralny, także: jas (a. yas), manowee[1] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji (kabupaten Asmat). Według danych z 1972 roku posługuje się nim 7 tys. osób[1].
C. L. Voorhoeve wyróżnił dialekty: kawenak, keenakap, keenok, sokoni. Spośród nich kawenak ma największą liczbę użytkowników[2].
Według Ethnologue (wyd. 22) większa część społeczności nie zna innych języków, jednakże niektóre osoby posługują się indonezyjskim[1].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Asmat, Central, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ C. L. Voorhoeve: The Asmat languages of Irian Jaya. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, The Australian National University, 1980, s. 169–172, seria: Pacific Linguistics B-64. DOI: 10.15144/PL-B64. ISBN 0-85883-207-0. OCLC 480756215. [dostęp 2022-08-03]. (ang.).