Język bahonsuai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
200 (1999) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bsu | ||
| IETF | bsu | ||
| Glottolog | baho1237 | ||
| Ethnologue | bsu | ||
| BPS | 0509 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bahonsuai (bahoe-soeaai, bahonsoewaai)[1] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych z 1999 roku posługuje się nim 200 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wieś Bahonsuai na wschodnim wybrzeżu Sulawesi[1], na terytorium języka bungku[2]. Prawdopodobnie rozwinął się z języka mori bawah, który został wprowadzony przez migrantów z obszaru tego języka, a następnie uległ wpływom bungku[2][3]. Sama społeczność uważa się za spokrewnioną z To Mo’iki, jedną z podgrup Mori Bawah; potwierdzają to wyniki analizy leksykalnej[3].
W latach 90. XX w. odnotowano, że pozostaje językiem kontaktów domowych (przy czym jego użytkownicy stanowią 1/3 mieszkańców wsi)[2][3]. W użyciu jest także język indonezyjski, zwłaszcza w handlu i podczas uroczystości kulturalnych[3]. Według innych informacji (z 2007 r.) bahonsuai jest zagrożony wymarciem[4].
Istnienie społeczności Bahonsuai odnotował O.H. Goedhart w 1908 r.[3] Język o tej nazwie wyróżniono dopiero w latach 90. XX w.[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bahonsuai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David E. Mead: Proto-Bungku-Tolaki: reconstruction of its phonology and aspects of its morphosyntax. Ann Arbor: UMI Dissertation Services, 1998, s. 14. OCLC 222911641. [dostęp 2022-12-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e Mead 1999 ↓, s. 54.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 477.
- ↑ Mead 1999 ↓, s. 79.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David E. Mead: The Bungku-Tolaki Languages of South-eastern Sulawesi, Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999, seria: Pacific Linguistics D-91. DOI: 10.15144/PL-D91. ISBN 0-85883-473-1. OCLC 38816768. [dostęp 2023-06-02]. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- David Mead: Bahonsuai. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-06-03]. (ang.).