Język berik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Berik
Obszar

Papua (Indonezja)

Liczba mówiących

1200 (1994)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 bkl
IETF bkl
Glottolog beri1254
Ethnologue bkl
BPS 0877 4
WALS brk
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język berik[1][2][3] (a. berick, berrik)[1]język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez członków ludu Berik[2]. Według danych z 1994 roku mówi nim 1200 osób[1].

Publikacja Peta Bahasa podaje, że jest używany we wsi Samanente (dystrykt Tor Atas, kabupaten Sarmi) oraz na okolicznych terenach[2]. Według Ethnologue jego użytkownicy zamieszkują także wsie: Beu, Bora Bora, Dangken, Doronta, Kondirjan, Safrontani, Sewan, Taminambor, Tenwer, Togonfo, Waf[1]. Dawniej służył jako język handlowy w rejonie rzeki Tor[4]. Rozpowszechnił się wśród społeczności Mander i Segar[5].

Ludność ta komunikuje się również w malajskim papuaskim[1]. W użyciu jest także język indonezyjski, który służy do kontaktów z osobami z zewnątrz[6].

Tradycyjny system liczbowy w tym języku nie sięga ponad liczbę 20 (najczęściej używa się jedynie liczebników „jeden”, „dwa” i „trzy” oraz określenia „dużo”). Począwszy od liczby 21 stosowane są liczebniki indonezyjskie[7]. Amerykański lingwista John McWhorter podaje berik jako przykład języka, w którym myśli formułuje się w sposób osobliwy dla użytkowników języka angielskiego[8]. Formy czasowników w tym języku wskazują na płeć osoby, która jest odbiorcą czynności, rozmiar i liczbę obiektów, z którymi obchodzi się podmiot, oraz informują, czy na zewnątrz jest widno. Przykładowo: kitobana – „daje mężczyźnie trzy duże przedmioty za dnia”[8][9].

Sporządzono opisy jego gramatyki (1988)[10] i słownictwa (1986)[11]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Berik, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b c Bahasa Berik. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-19)]. (indonez.).
  3. Timothy Usher: Berik. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-19)]. (ang.).
  4. Mühlhäusler i in. 1992 ↓, s. 423.
  5. Westrum i in. 1986 ↓, s. xiii.
  6. Muhadjir: Transformasi budaya seperti tercermin dalam perkembangan bahasa-bahasa di Indonesia. Depok: Fakultas Sastra Universitas Indonesia, 1992, s. 28. OCLC 29443683. [dostęp 2022-08-20]. Cytat: Orang Berik, yang berjumlah sekitar 1000 orang, menggunakan bahasa daerah mereka sebagai bahasa pertama walaupun ada orang yang juga mengerti bahasa Indonesia. Ini berarti bahwa hal-hal yang berkaitan dengan adat atau kepercayaan mereka dikomunikasikan dalam bahasa setempat. Tidak mengagumkan bahwa bahasa nasional dipakai untuk bicara dengan orang luar. (indonez.).
  7. Eugene Chan: Berik. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2022-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-19)]. (ang.).
  8. a b John McWhorter: No Tears For Dead Tongues. Forbes, 2008-02-21. [dostęp 2022-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-23)]. (ang.).
  9. Westrum 1988 ↓, s. 150.
  10. Westrum 1988 ↓.
  11. Westrum i in. 1986 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Eugene Chan: Berik. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2022-09-27]. (ang.).
  • Berik in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).