Język efate południowy
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6 tys. (2001)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | erk | ||
| IETF | erk | ||
| Glottolog | sout2856 | ||
| Ethnologue | erk | ||
| WALS | erk | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język efate południowy, także nafsan – język austronezyjski z grupy języków oceanicznych, używany na południowym wybrzeżu wyspy Efate, należącej do państwa Vanuatu[2]. Według danych z 2001 r. posługuje się nim 6 tys. osób[1].
Dialekty ze wschodniej części wyspy mają charakter przejściowy między efate południowym a efate północnym, ale przypuszczalnie są bliższe temu pierwszemu[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Efate, South, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b John Lynch, Terry Crowley: Languages of Vanuatu. A new survey and bibliography. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001, s. 111–112, seria: Pacific Linguistics 517. DOI: 10.15144/PL-517. ISBN 0-85883-469-3. OCLC 49882787. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).