Język kimaghima
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
3 tys. (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kig | ||
| IETF | kig | ||
| Glottolog | kima1246 | ||
| Ethnologue | kig | ||
| WALS | kim | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kimaghima (a. kimaama, kimaghama, kimaghana), także: kaladdarsch, teri-kalwasch – język papuaski z grupy kolopom, używany na wyspie Kolopom (Frederik Hendrik) w prowincji Papua w Indonezji[1]. Według danych z 1987 roku posługuje się nim 3 tys. osób[2].
Typologicznie bliski językowi riantana[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Evans i in. 2018 ↓, s. 663.
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kimaghima, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2022-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nicholas Evans, Wayan Arka, Matthew Carroll, Yun Jung Choi, Christian Döhler: The languages of Southern New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 641–774, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-006. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. [dostęp 2022-05-16]. (ang.).