Język limola
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2 tys. (1988) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ley | ||
| IETF | ley | ||
| Glottolog | lemo1243 | ||
| Ethnologue | ley | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język limola, także: limolang (lemolang), baebunta – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowy w Indonezji. W 1988 r. miał ok. 2 tys. użytkowników[1].
„Baebunta” to nazwa miejscowości, w której używany jest ten język[1].
Poważnie zagrożony wymarciem[1]. Znajduje się pod presją ze strony języka narodowego oraz dominującego lokalnie języka tae’[2]. W użyciu jest także język bugijski[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David Mead: Limola. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-18)]. (ang.).
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 509–510.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lemolang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).