Język mer
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
80 (2000)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mnu | ||
| IETF | mnu | ||
| Glottolog | merr1239 | ||
| Ethnologue | mnu | ||
| BPS | 1063 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mer, także: miere, muri[1] – język papuaski z rodziny języków mairasi[2][3]. Według danych z 2000 roku mówi nim 80 osób[1].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mer, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mairasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-09-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22] (ang.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 544.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin: De Gruyter Mouton, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).