Język mien
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
814 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ium | ||
| IETF | ium | ||
| Glottolog | iumi1238 | ||
| Ethnologue | ium | ||
| WALS | mie | ||
| SIL | IUM | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mien – główny język grupy etnicznej Yao, używany w południowych Chinach, Wietnamie, Laosie i Tajlandii. Posługuje się nim 814 tys. osób[1]. Odznacza się dużą ilością zapożyczeń z języka starokantońskiego. Tradycyjnie zapisywany był znakami chińskimi, obecnie również alfabetem łacińskim i tajskim[2].
Fonetyka i ortografia[edytuj | edytuj kod]
Ortografia na bazie alfabetu łacińskiego opiera się na tzw. systemie IMUS (Iu Mien United System):
| IMUS | IPA | IMUS | IPA | IMUS | IPA | IMUS | IPA | IMUS | IPA | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spółgłoski bezdźwięczne | b | /p/ | d | /t/ | z | /ts/ | j | /tɕ/ | g | /k/ |
| Spółgłoski przydechowe | p | /pʰ/ | t | /tʰ/ | c | /tsʰ/ | q | /tɕʰ/ | k | /kʰ/ |
| Spółgłoski dźwięczne | mb | /b/ | nd | /d/ | nz | /dz/ | nj | /dʑ/ | nq | /ɡ/ |
| Spółgłoski nosowe dźwięczne | m | /m/ | n | /n/ | l | /l/ | ny | /ɲ/ | ng | /ŋ/ |
| Spółgłoski nosowe bezdźwięczne | hm | /m̥/ | hn | /n̥/ | l̥ | /l̥/ | hny | /ɲ̥/ | hng | /ŋ̊/ |
| Spółgłoski szczelinowe | f | /f/ | s | /s/ | h | /h/ | ||||
| Półsamogłoski | w | /w/ | y | /j/ |
Tony zaznaczane są za pomocą (niewymawianej) spółgłoski dodawanej do każdej sylaby:
| IPA | Opis | IMUS | Przykład | Polski |
|---|---|---|---|---|
| Wysoki | v | maaiv | nie | |
| Średni opadający | h | maaih | mieć | |
| ˧ | Średni równy | nieoznaczony | mai | ogon |
| Niski równy | c | maaic | sprzedawać | |
| Niski rosnący | x | maaix | przechylony | |
| Niski, długi, rosnąco-opadający | z | maaiz | kupować |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Iu Mien, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Bradley 1991 ↓, s. 142.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- David Bradley, Thai Hill Tribes Phrasebook, Lonely Planet, 1991, ISBN 0-86442-131-1 (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Iu Mien, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-05-18] (ang.).