Język seget
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1200 (1988) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sbg | ||
| IETF | sbg | ||
| Glottolog | sege1235 | ||
| Ethnologue | sbg | ||
| BPS | 1114 1 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język seget – język zachodniopapuaski używany w prowincji Papua Zachodnia we wschodniej Indonezji. Według danych z 1988 roku posługuje się nim 1200 osób[1].
Katalog Ethnologue (wyd. 18) informuje, że jego użytkownicy zamieszkują wsie: Walian, Sailolof, Segum, Seget[1]. Publikacja Peta Bahasa jako obszar jego użytkowania wymienia wsie: Seget, Malaban, Kasimle, Klayas, Wasinsan, Wayen Kede, Wawenagu[2].
Należy do rodziny języków zachodniej Ptasiej Głowy[3]. Jest blisko spokrewniony z językiem moi[4][5]. W powszechnym użyciu jest również język indonezyjski. W 1987 r. odnotowano też, że niektóre osoby ze starszego pokolenia znają moi[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Seget, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
- ↑ Bahasa Seget. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (indonez.).
- ↑ Jelle Miedema, Ger Reesink: One Head, Many Faces: New Perspectives on the Bird’s Head Peninsula of New Guinea. Leiden: KITLV Press, 2004, s. 31, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 219. DOI: 10.1163/9789004454385. ISBN 978-90-67-18229-4. ISBN 978-90-04-45438-5. OCLC 1312159896. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Seget. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (ang.).
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 36.
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 40.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Keith Berry, Christine Berry: A Survey of Some West Papuan Phylum Languages. W: Peter J. Silzer, Joyce K. Sterner (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 4. Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 25–80. OCLC 896388316. [dostęp 2023-02-15]. (ang.).