Język tsat
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4 tys. (2007)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | huq | ||
| IETF | huq | ||
| Glottolog | tsat1238 | ||
| Ethnologue | huq | ||
| WALS | tst | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tsat, także: hainan cham, hui, huihui, sanya hui, utsat, utset – język austronezyjski używany w prefekturze Hainan w Chinach. Według danych z 2007 roku posługuje się nim 4 tys. osób[1]. Należy do grupy języków czamskich[2].
W użyciu są także języki mandaryński i minnański[1].
Długookresowy kontakt z językami chińskimi i dajskimi doprowadził do przekształcenia jego struktury. Jest zasadniczo językiem monosylabicznym, a jego tonalny charakter odróżnia go od prawie wszystkich przedstawicieli rodziny austronezyjskiej[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tsat, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-22] (ang.).
- ↑ Graham Thurgood, From ancient Cham to modern dialects: two thousand years of language contact and change, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1999 (Oceanic linguistics special publication 28), ISBN 0-585-31345-8, ISBN 0-8248-2131-9, OCLC 45729707, JSTOR: i20006768 (ang.).
- ↑ Robert A. Blust: The Austronesian Languages. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2009, s. 652, seria: Pacific Linguistics 602. ISBN 978-0-85883-602-0. OCLC 320478203. (ang.).