Języki gunwinyguskie
Języki gunwinyguskie – druga co do wielkości rodzina języków australijskich, używanych na Ziemi Arnhema, w północnej Australii (po językach pama-nyungańskich). Nazwa całej rodziny pochodzi od gunwinygu, języka o najliczniejszej, półtoratysięcznej, grupie użytkowników.
Choć waga języków gunwinyguskich jest powszechnie uznana, włączanie doń niektórych mniej znanych izolatów jest przedmiotem sporu. 15 wydanie Ethnologue[1], na przykład, wlicza w nie języki buraryjskie oraz języki kakadu i enindhilyagwę, które nie zostały tu uwzględnione (zob. języki makrogunwinyguskie). Poniższa klasyfikacja jest oparta na badaniach Nicholasa Evansa z Uniwersytetu w Melbourne.
Klasyfikacja genetyczna[edytuj | edytuj kod]
Języki gunwinyguskie:
- języki gunwinyguskie właściwe: dżawoni, ngandi, ngalakgan, gunwinygu (gunwinggu, kunwindżku), kunbarlang, ngalkbun, rembarrnga, wagim, wardam, jangma
- języki marskie: alawa, warndarrang, marra
- język kungarakany
- język nunggubuju
- język waraj
- język mangaraji
Evans zaproponował połączenie języków gunwinyguskich i pama-nyungańskich w rodzinę, którą sam nazwał makro-pama-nyungańską.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Raymond G. Gordon jr. (red.), Gunwingguan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 15, Dallas: SIL International, 2005 [zarchiwizowane z adresu 2007-10-01] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Patrick McConvell , Nicholas Evans (red.), Archaeology and Linguistics: Global Perspectives on Ancient Australia, Melbourne: Oxford University Press, 1997, ISBN 978-0-19-553728-4, OCLC 37906850 (ang.).