Jan Kanty Podhorodeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kanty Podhorodeński
Biskup
ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

16 października 1741
Włodzimierz

Data i miejsce śmierci

4 października 1832
Dereczyn

Biskup pomocniczy łucko-żytomierski
Okres sprawowania

1804–1832

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

17 marca 1764

Prezbiterat

14 września 1764

Nominacja biskupia

20 sierpnia 1804

Sukcesja apostolska
Konsekrator

nieznany

Jan Kanty Podhorodeński herbu Korczak[1] (ur. 16 października 1741 w Włodzimierzu, zm. 4 października 1832 w Dereczynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy łucko-żytomierski, członek honorowy Towarzystwa Naukowego Krakowskiego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciem był kasztelanem czernihowski Józef Ludwik Władysław Podhorodeński, a bratem gen. Józef Bożydar Podhorodeński[1]. W 1758 przyjął niższe święcenia. Kształcił się w Akademii Zamojskiej, gdzie następnie był wykładowcą. W 1762 został kustoszem kapituły łuckiej i wyjechał na studia do Rzymu, gdzie 17 marca 1764 otrzymał święcenia diakonatu, a 14 września 1764 prezbiteriatu. W 1767 uzyskał tytuł doktora obojga praw i filozofii oraz został proboszczem parafii św. Antoniego Padewskiego w Zbarażu.

W latach 1780 - 1826 oficjał generalny, a od 1791 wikariusz generalny diecezji. Prepozyt kapituły katedralnej.

20 sierpnia 1804 papież Pius VII prekonizował go biskupem pomocniczym łucko-żytomierskim i biskupem in partibus infidelium polemońskim. Brak informacji od kogo i kiedy przyjął sakrę biskupią.

Zmarł 4 października 1832. Pochowany w Łucku.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Podhorodeński (Bożydar Podhorodeński) Józef Ludwik Władysław. Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2018-06-30]. (pol.).
  2. bp Jan Kanty Podhorodeński (Bożydar-Podhorodeński). Towarzystwo Naukowe Krakowskie. [dostęp 2018-06-30]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]