Jan Kuraś

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kuraś
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1916
Wielowieś

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1995
Lublin

Przebieg służby
Lata służby

1936–1946

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

42 pułk piechoty
9 Batalion Strzelców Karpackich

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Jana Kurasia na Cmentarzu Komunalnym na Majdanku w Lublinie

Jan Władysław Kuraś (ur. 9 maja 1916 w Wielowsi, zm. 9 lipca 1995 w Lublinie) – podporucznik Wojska Polskiego II RP, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 maja 1916 w Wielowsi, w rodzinie Franciszka, rolnika, i Marii z domu Bajcer[1][2]. Absolwent szkoły powszechnej i gimnazjum humanistycznego w Tarnobrzegu[1]. W sierpniu 1936 rozpoczął kształcenie w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej–Komorowie. Mianowany podporucznikiem w 1939. Po ogłoszeniu mobilizacji został przydzielony na dowódcę III plutonu w 7 kompanii III batalionu 42 pułku piechoty[2].

Uczestnik kampanii wrześniowej na szlaku bojowym swego macierzystego pułku, wchodzącego w skład 18 Dywizji Piechoty. Po bitwie pod Łętownicą dostał się do niemieckiej niewoli (w dniu 13 września 1939), w której początkowo osadzony został w oflagu XVIII A Lienz/Drau, a następnie w oflagu II C Woldenberg. 26 grudnia 1942 uciekł z obozu jenieckiego wraz z dwoma innymi oficerami (kpt. Janem Szatowskim i por. Karolem Żywocińskim). Aresztowany przez Gestapo w okolicach Szamotuł, został po kilku dniach odstawiony do oflagu II C i ukarany dwutygodniowym aresztem[3]. Przeniesiony do oflagu VII A Murnau, z którego został wyzwolony pod koniec kwietnia 1945 przez oddziały amerykańskie. W lipcu tr. zmobilizowany do 2 Korpusu Polskiego i skierowany do 3 Dywizji Strzelców Karpackich z przydziałem na dowódcę plutonu p-panc i moździerzy w kompanii wsparcia 9 bolońskiego Batalionu Strzelców Karpackich. Po ewakuacji korpusu do Anglii, nie wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia i został repatriowany do Polski[4].

Rozpoczął studia w poznańskim oddziale szczecińskiej Akademii Handlowej i jednocześnie podjął pracę w budownictwie. Studia I stopnia ukończył w roku 1949, natomiast studia magisterskie (w specjalizacji transport samochodowy budownictwa) zakończył w 1951 w warszawskiej Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Uzyskał tytuł magistra ekonomii. W 1972 odznaczono go Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari za ucieczkę z oflagu II C Woldenberg. Pozostając w rezerwie został awansowany do rangi kapitana[4].

W 1951 zawarł związek małżeński z Marią Anną Szczepkowską (1926-2015), z którą miał synów Romana i Macieja. Zmarł w Lublinie i spoczywa razem z żoną na tamtejszym cmentarzu komunalnym na Majdanku (sektor: S2Z4, rząd: 1, grób: 22)[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  2. ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 64.
  3. ↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 64-65.
  4. ↑ a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 65.
  5. ↑ Informacje w serwisie Grobonet

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Władysław Kuraś. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.4007 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-04].
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Kuraś&oldid=73419185”