Jan Szczygieł (major)
Jan Szczygieł | |
major | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Szczygieł (ur. 28 października 1902, zm. 24 czerwca 1991 w Braniewie) – major Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Brał udział już w I wojnie światowej. W okresie międzywojennym służył w Wojsku Polskim. W latach 1927–1938 był instruktorem w Centrum Wyszkolenia Korpusu Ochrony Pogranicza. Po wybuchu II wojny światowej był dowódcą kompanii 134 pułku piechoty, stacjonującego w okolicach Łomży. Deportowany został do gułagu w Komijskiej Autonomicznej SRR, częstego obszaru deportacji na mapie radzieckiego systemu obozów (część ówczesnych obozów funkcjonuje do dziś jako więzienia lub kolonie karne). Pracował tam przy wyrębie lasu i spławie drzew. Gdy po ataku Niemiec na Związek Sowiecki w 1941 roku rozpoczęto formowanie polskich oddziałów, zgłosił się do rekrutacji. Dostał przydział do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki dowodzonej przez, wówczas pułkownika, Zygmunta Berlinga. Brał udział w bitwie pod Lenino, w czasie której doznał poważnych obrażeń prawej ręki oraz lewej nogi. Miał dużo szczęścia, iż trafił do szpitala w Moskwie. Po pobycie w nim został, z niepełnosprawną ręką, skierowany do Lublina, w którym objął funkcję instruktora. W 1945 przyjechał do Olsztyna, na tzw. Ziemie Odzyskane. Służył w Wojskach Ochrony Pogranicza. Od 1947 mieszkał w Braniewie, wówczas przeszedł na emeryturę.
W 1948 był przewodniczącym braniewskiego koła Związku Inwalidów Wojennych RP Okręgu Olsztyńskiego[1].
Zmarł 24 czerwca 1991 roku. Pochowany został na cmentarzu komunalnym położonym przy ul. Elbląskiej. Nie miał rodziny[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony został m.in.[2]:
- Orderem Virtuti Militari
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyżem Walecznych
- Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gołota, Janusz Związek Inwalidów Wojennych RP w okręgu olsztyńskim w latach 1945–1950 Komunikaty Mazursko-Warmińskie 4, 399–424 2008
- ↑ a b W 51. rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem (P.B.) [w:] IKAT. Ilustrowany Kurier Terenowy, nr 20, 15.05.1996 r., s. 3
- Polacy w I wojnie światowej
- Majorowie ludowego Wojska Polskiego
- Uczestnicy bitwy pod Lenino (1943)
- Odznaczeni Orderem Virtuti Militari
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Działacze środowisk kombatanckich
- Polscy zesłańcy w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
- Pochowani na cmentarzu przy ulicy Elbląskiej w Braniewie
- Urodzeni w 1902
- Zmarli w 1991