Jan Wołowiec

Jan Wołowiec

Uroczystość dekoracji Jana Wołowca (z prawej) Orderem Virtuti Militari 24 stycznia 1937 w Katowicach
sierżant
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie na Wschodzie Wojsko Polskie
Jednostki	Murmańczycy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji
Odznaczenia

Jan Wołowiec – sierżant Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Podczas wojny domowej w Rosji w 1918 i 1919 walczył na dalekim wschodzie jako sierżant 1. Kompanii Polskiego Samodzielnego Oddziału Murmańskiego (tzw. Murmańczycy), dowodzonej przez por. Bolesława Ducha, w ramach interwencyjnych wojsk brytyjskich walczących z oddziałami Armii Czerwonej. Brał udział w walkach oddziału, a w 1919 został ranny w bitwie pod Bolszymi Oziorkami. Pod koniec 1919 powrócił do niepodległej Rzeczypospolitej.

W 1921 został zwolniony z Wojska Polskiego i rozpoczął pracę zarobkową. Za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari w 1921. Przez wiele lat, niespełna dwie dekady istnienia II Rzeczypospolitej, nie zdołano doręczyć Janowi Wołowcowi odznaczenia, a order przechowywała Kapituła Orderu Virtuti Militari. Pod koniec lat 30. Zarząd Główny Związku Murmańczyków odnalazł Jana Wołowca, który pracował w Kopalni Węgla Kamiennego „Saturn” w Czeladzi. Uroczystej dekoracji Orderem Virtuti Militari na Placu Józefa Piłsudskiego w Katowicach 24 stycznia 1937 dokonał były dowódca oddziału murmańskiego, minister spraw wojskowych płk Julian Skokowski.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Krzyż Wojenny (Francja)
• Medal Wojskowy (Wielka Brytania)
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
• Médaille Interalliée (Francja)
• Biało-Amarantowa Wstążka z Palmą

Bibliografia

• Dekoracja orderem Virtuti Militari odnalezionego Murmańczyka. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 18 z 24 stycznia 1937.