Janusz Włodarczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Andrzej Włodarczyk
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1932
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 listopada 2015
Tychy

profesor nauk technicznych
Specjalność: architektura mieszkaniowa i użyteczności publicznej, architektura szkoły, teoria architektury
Alma Mater

Politechnika Krakowska

Doktorat

1987

Habilitacja

1993
Politechnika Warszawska

Profesura

2001

profesor Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej

Janusz Andrzej Włodarczyk (ur. 26 kwietnia 1932 w Warszawie, zm. 28 listopada 2015 w Tychach) – polski architekt, profesor nauk technicznych inżynier, profesor zwyczajny Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej, nauczyciel akademicki innych uczelni, specjalista w zakresie architektury mieszkaniowej i użyteczności publicznej, architektury szkoły, teorii architektury, uważany za współtwórcę „Nowych Tychów”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1958 ukończył studia architektoniczne na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W 1987 otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych. Na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Architektura szkoły uzyskał w 1993 na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka w specjalności architektura i urbanistyka. W 2001 prezydent Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk technicznych[1][2].

W latach 1977–1981 był wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, filia w Katowicach, w latach 1989–1993 kierownikiem Zakładu Architektury Mieszkaniowej i Użyteczności Publicznej Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej, od 1993 kierownikiem Katedry Projektowania Architektonicznego Wydziału Architektury Białostockiej. Był także nauczycielem akademickim w Wyższej Szkole Zarządzania i Nauk Społecznych w Tychach (2001–2003). W 2004 został kierownikiem Katedry Projektowania Architektonicznego Kierunku Architektury i Urbanistyki Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach[2]. Został profesorem Politechniki Białostockiej[3].

W latach 1958–1959 był projektantem w biurze Miastoprojekt-Specjalistyczne w Warszawie, w latach 1959–1989 w biurze Miastoprojekt-Nowe Tychy w Tychach, od 1989 prowadził własną praktykę projektową[2].

Należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich (w latach 1977–1980 członek Zarządu Okręgowego), był rzeczoznawcą SARP, przedstawicielem SARP w Międzynarodowej Unii Architektów UIA/UNESCO, w sekcji architektury edukacji (1996–2015). Otrzymał m.in. Brązową, Srebrną i Złotą Odznakę SARP[2].

Był żonaty z architekt Bożeną Włodarczyk[2].

Realizacje[edytuj | edytuj kod]

Autor ok. 80 projektów szkół oraz innych obiektów edukacji, kultury i handlu, w większości zrealizowanych, zwłaszcza na terenie Tychów[4].

Zaprojektował (wspólnie z żoną Bożeną) kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Tychach i ewangelickiego kościoła Apostołów Piotra i Pawła w Tychach[4].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Architektura szkoły (1992);
  • Żyć znaczy mieszkać (1997);
  • Oblicza architektury (2000);
  • Około architektury (2003);
  • Archinotatnik (2006);
  • Literacki słownik architektury (2007);
  • Prawda i kłamstwa architektury (2009);
  • Drogi i ścieżki architektury (2010);
  • Pokochać Tychy? czyli miasto od nowa (2012);
  • Obecność architektury (2013);
  • Architektura i muzyka (2015)[2];
  • Akcja Sztuki > Nowe[5].

Wybrane wystawy[edytuj | edytuj kod]

Architektura[6]:

  • Wystawa autorska (z żoną Bożeną, synem Marcinem i synową Małgorzatą, architektami). Urząd Wojewódzki Katowice (1994).
  • Ogólnopolskie Przeglądy Projektów (1985, 1986, 1987, 1988, 1989).
  • Wojewódzkie Przeglądy Projektów, Katowice, kilkanaście projektów z lat 1972–1993. (1992)

Fotografia[6]:

  • W stronę Milówki, Galeria politechnika, Białystok (1995), EMPiK Katowice (1996);
  • Mój Paryż, Galeria Politechnika, Białystok (1997), SARP Katowice (1997);
  • Poza Atlantykiem, Galeria Politechnika, Białystok (1998), SARP Katowice (1999);
  • Most – coś co łączy, Galeria Politechnika, Białystok (1999); Okno-oczy domu, SARP Katowice (2001), SARP Kraków (2002);
  • Archiobrazy, Muzeum Miejskie, Tychy (2007), SARP Katowice (2007);
  • Archinotatnik, czyli zdejmowanie architektury,Projekt: Akcja Sztuki > Nowe, Miejskie Centrum Kultury w Tychach (2010).

Nagrody (ważniejsze)[edytuj | edytuj kod]

Projekty i realizacje[6]:

  • Nagroda Ministra Budownictwa i PMB za zrealizowany projekt Szkoły Podstawowej, osiedle H, Tychy, (1997);
  • Wyróżnienia Honorowe SARP, (13) w latach 1972–1993;
  • Nagrody w Ogólnopolskim Przeglądzie Projektów, kategoria Kultura i Oświata: Gdańsk (1985);
  • I Nagroda, Warszawa (1996);
  • I Nagroda, Wrocław (1997);
  • III Nagroda, Katowice (1998).

Konkursy:

  • Motel dla woj. Katowickiego (1966);
  • I Nagroda; Dom Kultury w Łodzi (1968).

Teoria[6]:

  • Architektura szkoły, Arkady (1992);
  • Nagroda indywidualna Min. Budownictwa i Gospodarki Przestrzennej (1993);
  • Program, projektowanie i modernizacja, COBPBO Warszawa;
  • Nagroda Zespołowa Min. Budownictwa i Gospodarki Przestrzennej (1994).

Odznaczenia (ważniejsze)[6][edytuj | edytuj kod]

  • Medal Komisji Edukacji Narodowej (1974, 1999);
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1978);
  • Złoty Krzyż Zasługi (1985);
  • Medal SARP (1980);
  • Status Twórcy SARP (1980)
  • Medal Politechniki Krakowskiej (2002).

Biogramy w słownikach i encyklopediach[6][edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce. Interpress (1982, 1984, 1989, 1993, 2001);
  • Men of Achievement, Cambridge, W.Brytania (1991, 1994);
  • The International Directory of Distinguished Leadership, Stany Zjednoczone AP (1992, 1994);
  • Five Thousend Personalities of the World (1994);
  • Złota Księga Nauk Technicznych. Helion (2003, 2006);
  • Współcześni Uczeni Polscy, OPI (2002).

Radio, TV, Film[6][edytuj | edytuj kod]

  • Polskie Radio Kraków : Audycja o książce Żyć znaczy mieszkać (1997);
  • Polskie Radio, II Program: Moja muzyka (1997);
  • TV Białystok: O wystawie Most – coś co łączy (1999);
  • Polska Kronika Filmowa. O szkołach Janusza A. Włodarczyka (1987).

Śmierć i pochówek[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 28 listopada 2015 w Tychach. 5 grudnia 2015 został pochowany na cmentarzu Żwakowskim w Tychach[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prof. Janusz Andrzej Włodarczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-04-01].
  2. a b c d e f g prof. dr hab. inż. arch. Janusz Andrzej Włodarczyk * 26.04.1932, Warszawa † 28.11.2015, Tychy. architektsarp.pl. [dostęp 2018-04-01].
  3. Zmarł Prof. Janusz Andrzej Włodarczyk. pb.edu.pl, 30 listopada 2015. [dostęp 2018-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-23)].
  4. a b Prof. Janusz Włodarczyk nie żyje. Był współtwórcą Tychów. dziennikzachodni.pl, 28 listopada 2015. [dostęp 2018-04-01].
  5. Archinotatnik, czyli zdejmowanie architektury, [w:] Miejskie Centrum Kultury (Tychy)., Akcja Sztuki > Nowe, Tychy: Miejskie Centrum Kultury, 2011, s. 51, ISBN 978-83-927973-0-2, OCLC 823598892 [dostęp 2019-09-20].
  6. a b c d e f g J-K-T » Blog Archive » prof. Janusz A. Włodarczyk – architektura [online] [dostęp 2019-09-20].