Jean Bartik
| Imię i nazwisko urodzenia |
Betty Jean Jennings |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 2011 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
amerykańska |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
Uniwersytet Pensylwanii, US Army |
| Odznaczenia | |
| Hala Sław Women in Technology International (WITI), Computer Pioneer Award | |
Jean Bartik (ur. 27 grudnia 1924 w Hrabstwie Gentry, Missouri, USA, zm. 23 marca 2011) – amerykańska matematyczka, jedna z sześciu programistek komputera ENIAC.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Hrabstwie Gentry w Missouri. Jej ojciec William Smith Jennings był nauczycielem i rolnikiem. W 1945 ukończyła studium nauczycielskie Northwest Missouri State University na kierunku matematyka. W 1945 została wybrana przez Armię, by zostać jedną z programistek komputera ENIAC, który miał zastąpić ręczne obliczenia. Oprócz niej zespół tworzyło pięć innych kobiet: Kathleen McNulty, Marlyn Wescoff, Betty Snyder, Frances Bilas i Ruth Teitelbaum[1][2]. O ile mężczyźni, którzy budowali ENIACa, stali się bardzo znani, o programistkach szybko zapomniano.
W pracy poznała swojego męża Williama Bartika, który pracował nad wojskowymi projektami na University of Pennsylvania. Pobrali się w 1946 i rozwiedli w 1968[3].
W późniejszym okresie została członkiem zespołu, który przebudował ENIACa tak, by mógł zapamiętywać programy, podczas gdy pierwotnie był programowany poprzez połączenia kablowe. Po zakończeniu II wojny światowej współpracowała z twórcami ENIACa Johnem Eckertem i Johnem Mauchly przy tworzeniu komputerów BINAC i UNIVAC I[3]. W 1951 zrezygnowała z pracy zawodowej, by zająć się wychowaniem trójki dzieci.
W 1967 została edytorem w wydawnictwie Auerbach Publishers, a następnie w firmie Data Decisions. Po wykupieniu przez McGraw-Hill wydawnictwo zostało zamknięte[4]. Nie mogąc znaleźć pracy w informatyce, została agentem nieruchomości. Zmarła na atak serca 23 marca 2011 w domu opieki w Poughkeepsie[3].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 1997 roku została, wraz z innymi pierwszymi programistami ENIAC-a, uhonorowana w Hali Sław Women in Technology International[5][6]. W 2010 ich praca została upamiętniona w filmie dokumentalnym Top Secret Rosies: The Female 'Computers' of WWII w reżyserii LeAnn Erickson[7][8].
W 2008 została uhonorowana przez Computer History Museum[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W. Barkley Fritz: The Women of ENIAC. IEEEAnnals of the History of Computing, Vol. 18, No. 3, 1996, 1996. s. 13. [dostęp 2016-06-20]. (ang.).
- ↑ ENIAC Programmers Project, Memorials. First Byte Productions, 2016. [dostęp 2016-06-20]. (ang.).
- ↑ a b c STEVE LOHR: Jean Bartik, Software Pioneer, Dies at 86. The New York Times, 2011-04-07. [dostęp 2016-06-23]. (ang.).
- ↑ McGraw Deal On Ziff Unit. The New York Times, 1985-11-14. [dostęp 2016-06-23]. (ang.).
- ↑ ENIAC Programmers Kathleen McNulty, Mauchly Antonelli, Jean Jennings Bartik, Frances Synder Holber, Marlyn Wescoff Meltzer, Frances Bilas Spence and Ruth Lichterman Teitelbaum. Women in Technology International. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).
- ↑ Jean Bartik. Engineering and Technology History Wiki, 2016-01-29. [dostęp 2016-06-22]. (ang.).
- ↑ Top Secret Rosies: The Female ‘Computers’ of WWII w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Jamie Gumbrecht: Rediscovering WWII’s female ‘computers’. CNN, 2011-02-08. [dostęp 2016-06-20]. (ang.).
- ↑ Jean Bartik 2008 Fellow. Computer History Museum. [dostęp 2016-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (ang.).