Jeanne Bourin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeanne Bourin
Data i miejsce urodzenia

1922
Paryż

Data i miejsce śmierci

2003
Le Mesnil-le-Roi

Narodowość

francuska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

pisarstwo

Jeanne Bourin (ur. w 1922 w Paryżu, zm. w 2003 w Le Mesnil-le-Roi) – francuska pisarka.

Studiowała literaturę i historię na Sorbonie. W 1942 roku wyszła za mąż za André Bourina – krytyka i pisarza, z którym miała troje dzieci[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Le bonheur est une femme, 1963
  • Très sage Héloïse, La Table Ronde, 1966
  • Agnès Sorel, la dame de beauté, 1970
  • Sekrety kobiet złotnika (La Chambre des dames, 1979, wyd. pol. 2013)
  • Le Grand feu, 1985
  • Les Amours blessées, 1987
  • Le Sanglier blanc
  • La Rose et la Mandragore, 1990
  • Compagnons d’éternité, 1992
  • La Garenne, 1994
  • Le Sourire de l'Ange, 1996
  • Cuisine médiévale pour tables d'aujourd'hui, 2000

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jeanne Bourin [online], wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2018-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jeanne_Bourin&oldid=73680277”