Jerzy Klockowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Klockowski
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1940
Raczkowo

Data i miejsce śmierci

27 lutego 2020
Otwock

Rugby union
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
1959–1983 Lechia Gdańsk
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Polska
Kariera trenerska
Lata Zespół
1981–1982, 1996 Lechia Gdańsk
Jerzy Klockowski
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1940
Raczkowo

Data śmierci

27 lutego 2020

Informacje klubowe
Klub

Zryw Gdańsk (1956–1957)
Bałtyk Gdynia (1958–1964)
Wybrzeże Gdańsk (1965–1970)

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
brąz Bydgoszcz 1963 rzut dyskiem
brąz Warszawa 1964 rzut dyskiem
brąz Poznań 1965 rzut dyskiem
brąz Szczecin 1966 rzut dyskiem
brąz Chorzów 1967 rzut dyskiem
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Klockowski (ur. 13 stycznia 1940 w Raczkowie, zm. 27 lutego 2020 w Otwocku[1]) – polski sportowiec, zawodnik i trener rugby union, także lekkoatleta, specjalista rzutu dyskiem oraz piłkarz ręczny.

Był wszechstronnym sportowcem. Jako zawodnik rugby union reprezentował w latach 1959–1983 klub Lechia Gdańsk. Zdobył z nim mistrzostwo Polski w 1970, wicemistrzostwo w 1971, 1972 i 1973 oraz brązowe medale w 1974 i 1977, a także Puchar Polski w 1977. Od 1970 zaliczył 20 spotkań w barwach reprezentacji Polski, zdobywając 51 punktów. Grał w II linii młyna[1].

Jako lekkoatleta (najpierw Bałtyku Gdynia, a potem Wybrzeża Gdańsk) został w 1959 mistrzem Polski juniorów pchnięciu kulą i rzucie dyskiem[2], pięciokrotnie zdobywał brązowe medale mistrzostw Polski seniorów w rzucie dyskiem: w 1963, 1964, 1965, 1966 i 1967[3]. W latach 1962–1967 czterokrotnie wystąpił w meczach lekkoatletycznych reprezentacji Polski, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne[4]. Był w tym czasie trzecim dyskobolem w Polsce, po Edmundzie Piątkowskim i Zenonie Begierze. Jego rekord życiowy wynosił 59,72 m (ustanowiony 23 maja 1964 w Gdańsku). Był to w tym sezonie 10. rezultat na świecie. Rekord Klockowskiego w pchnięciu kulą wynosił 16,60 m, osiągnięty 30 maja 1964 w Sopocie[5].

Jako zawodnik Wybrzeża Gdańsk zdobył w 1966 mistrzostwo Polski w piłce ręcznej 7–osobowej[6].

Pracował jako trener rugby. Poprowadził do mistrzostywa drużynę Lechii Gdańsk w 1996. Został uznany w tym roku najlepszym trenerm roku PZR. Od 1970 do 1987 pracował w Lechii Gdańsk[1]. W latach 1974–1984 był dyrektorem tego klubu[1]. Później trenował kadetów rugby Ogniwa Sopot. Był również prezesem i dyrektorem Polonii Warszawa (piłka nożna)[6].

Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także odznakami „Mistrza Sportu” i „Zasłużonego Mistrza Sportu”[6].

Został pochowany 7 marca 2020 na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku[1].

Grób Jerzego Klockowskiego na Cmentarzu Srebrzysko

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Zmarł Jerzy Klockowski. Polski Związek Rugby, 2020-02-28. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).
  2. 40 lat polskiej lekkiej atletyki w cyfrach. 1919-1960, wyd. Warszawa, b.d.w., s. 90
  3. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 179. ISBN 978-83-61233-20-6.
  4. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 329.
  5. Jerzy Klockowski nie żyje . Polski Związek Lekkiej Atletyki, 2020-03-04. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).
  6. a b c Jacek Główczyński: Jerzy Klockowski nie żyje. Tak wszechstronnych sportowców już nie ma.. sport.trojmiasto.pl, 2020-02-29. [dostęp 2020-03-11]. (pol.).