Jezioro Zielone (województwo dolnośląskie)
50°49′29″N 16°21′41″E/50,824722 16,361389
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
0,0066 km² |
| Głębokość |
23 m |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Świdnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdnickiego  | |
| 50°49′29″N 16°21′41″E/50,824722 16,361389
| |
Jezioro Zielone (potocznie Daisy) – jezioro położone na stokach Witosza (483 m n.p.m.), na Pogórzu Wałbrzyskim, zalane wyrobisko wapienne. Główna atrakcja turystyczna rezerwatu Jeziorko Daisy. Powierzchnia – 0,66 ha. Głębokość – 23 m.
Jezioro powstało w 1870 roku po eksploatacji górnodewońskich wapieni rafowych. Skały te stanowią obiekt zainteresowania geologów oraz paleontologów badających znajdowane tam skamieniałości korali, ramienionogów i liliowców. Powstały one w płytkim i ciepłym morzu. Po raz pierwszy przebadano je naukowo w 1831 i od tego czasu były tematem licznych opracowań. Jednym z pierwszych badaczy tego kamieniołomu był polski przyrodnik i podróżnik Władysław Dybowski, który opublikował opis tutejszych koralowców w roku 1873. Nazwa jeziorka pochodzi od księżnej Daisy von Pless, ostatniej właścicielki Książa, która szczególnie upodobała sobie to miejsce. Zaadaptowała również jeden z wapienników na basztę i urządziła tam izbę myśliwych. Kształt jeziorka zbliżony jest do elipsy. Jeziorko otacza las mieszany, w pobliżu występują pomniki przyrody oraz rośliny zielne chronione, takie jak konwalia leśna, wawrzynek wilczełyko, śnieżyczka, zawilec. Leży ono na szlaku zielonym (zamków piastowskich) i żółto-niebieski-żółtym (Ułanów Legii Nadwiślańskiej).
W 1954 r. ustalono urzędowo polską nazwę Jezioro Zielone[1]. Przed 1945 r. jezioro nosiło niemiecką nazwę Daisy-See[2].
Szlaki turystyczne:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 marca 1954 r. (M.P. z 1954 r. nr 38, poz. 516, s. 445)
- ↑ Arkusz 5164 Schweidnitz W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Das Reichsamt für Landesaufnahme, 1936.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gunia T., 1968: Fauna, stratygrafia i warunki sedymentacji górnego dewonu depresji Świebodzic. Geologia Sudetica, 4, 1–220.