Julian Rataj
Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 września 2007 |
Zawód, zajęcie |
ekonomista, żołnierz, polityk |
Stanowisko |
poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) |
Partia |
Julian Ignacy Rataj (ur. 6 stycznia 1911 w Ropczycach, zm. 23 września 2007 w Konstancinie-Jeziornie) – pułkownik Ludowego Wojska Polskiego i działacz ruchu ludowego, ekonomista, poseł na Sejm Ustawodawczy RP (1947–1952).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie chłopskiej na terenie zaboru austriackiego. Po ukończeniu ośmioklasowego gimnazjum humanistycznego podjął studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, gdzie udzielał się w organizacjach społecznych, m.in. „Bratniaku”. Podczas studiów pracował m.in. jako wolontariusz, udzielając pomocy warszawskim bezrobotnym.
Od 1933 do 1934 odbywał służbę wojskową w dywizyjnym kursie podchorążych rezerwy przy 28 Pułku Piechoty Strzelców Kaniowskich w Łodzi, później służył w 30 Pułku Piechoty na warszawskiej Cytadeli. W 1937 uzyskał stopień podporucznika rezerwy Wojska Polskiego.
Podczas wojny obronnej Polski w 1939 został zmobilizowany do 36 Pułku Piechoty, objął funkcję dowódcy plutonu moździerzy. Walczył w bitwie nazwanej później „Warszawskimi Termopilami”. W 1940 aresztowany i więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych. Po wyzwoleniu centralnej Polski spod okupacji niemieckiej zaciągnął się do ludowego Wojska Polskiego, gdzie pełnił rolę oficera polityczno-wychowawczego. Był wykładowcą w I Oficerskiej Szkole Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie, a później lektorem w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego w Warszawie.
W sierpniu 1946 przeszedł na własną prośbę do rezerwy w stopniu majora. 19 stycznia 1947 został wybrany na posła na Sejm Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej z państwowej listy pod nazwą Blok Stronnictw Demokratycznych i Związków Zawodowych[1]. Zasiadał w Komisjach Planu Gospodarczego i Skarbowo-Budżetowej. W 1951 z jego inicjatywy rozpoczęto budowę Domu Chłopa w Warszawie, którego następnie został dyrektorem.
Od lat 70. działał w organizacjach kombatanckich: początkowo w ZBoWiD, a później w Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych. Był przewodniczącym Klubu Żołnierzy i Rodzin Dawnego 30 Pułku Piechoty Strzelców Kaniowskich. Został awansowany do stopnia pułkownika rezerwy.
Od początku lat 90. prowadził działalność edukacyjną na terenie warszawskich szkół podstawowych i średnich, wygłaszając prelekcje na temat II wojny światowej. W ciągu niecałych dwudziestu lat wygłosił ponad 1240 wykładów. Regularnie brał udział w samorządowych uroczystościach gminy i dzielnicy Warszawa-Bielany upamiętniających bohaterów września 1939 przy obelisku na skwerze przy ul. Kasprowicza.
Zmarł jesienią 2007 w Ewangelicznym Domu Opieki „Tabita” w Konstancinie. Został pochowany na bielańskim cmentarzu Wawrzyszewskim.
Żonaty z Leokadią (1911–1995). Pozostawił po sobie córkę Marię Rataj-Guranowską – biologa i agrotechnika specjalizującego się w fitopatologii i ochronie roślin oraz syna Wojciecha – architekta.
Od końca lat 40. do swych ostatnich dni zamieszkiwał w Alei Przyjaciół w Warszawie, będąc w 2004 najdłuższej żyjącym tam mieszkańcem[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowe listy kandydatów na posłów do Sejmu Ustawodawczego (M.P. z 1946 r. nr 143, poz. 263).
- ↑ Jerzy Morawski, Historia pewnej uliczki: Towarzystwo z alei Przyjaciół, „Rzeczpospolita”, nr 22 z 29–30 maja 2004.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zmarł Julian Rataj, przyjaciel wszystkich ludzi, „Nasze Bielany”, nr 10 (102), październik 2007, s. 8.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Szkoły Głównej Handlowej
- Członkowie Bratniej Pomocy (II Rzeczpospolita)
- Członkowie ZBoWiD
- Działacze Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
- Ludzie urodzeni w Ropczycach
- Oficerowie polityczni ludowego Wojska Polskiego
- Pochowani na cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie
- Politycy Stronnictwa Ludowego (1944–1949)
- Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
- Urodzeni w 1911
- Zmarli w 2007