Kārlis Pauļuks
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1870 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 stycznia 1945 |
| Minister sprawiedliwości Łotwy | |
| Okres |
od 9 grudnia 1919 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Kārlis Vilhelms Pauļuks (ur. 24 maja 1870 w Gavēņi koło Viesturi, zm. 21 stycznia 1945 w Paulsuki koło Jaunsvirlauka) – łotewski polityk, minister sprawiedliwości 1919-1920. Brat premiera Łotwy Jānisa Pauļuksa.
W 1894 ukończył prawo na Uniwersytecie Moskiewskim. W czasie studiów należał do korporacji studenckiej Fraternitas Moscoviensis[1]. Po uzyskaniu dyplomu został asystentem adwokata Jānisa Čakste, późniejszego prezydenta Łotwy. Od grudnia 1902 pracował jako samodzielny adwokat w Jelgava. Od 1919 do 1920 był prezesem łotewskiego Sądu Najwyższego, po czym powrócił do adwokatury.
Od 1906 był prezesem społeczności łotewskiej w Jelgava. W 1915 został prezesem komitetu łotewskich uchodźców w Tartu. W maju 1917 został wybrany do tymczasowego komitetu ziemskiego w Kurzeme i został przewodniczącym jego komitetu wykonawczego. W tym samym roku należał do założycieli Łotewskiego Związku Rolników[2]. W styczniu 1918 wszedł w skład prezydium Łotewskiej Tymczasowej Rady Narodowej[3]. W 1918 brał udział w tworzeniu Łotewskiej Akademii Nauk. Od 9 grudnia 1919 do 11 czerwca 1920 sprawował urząd ministra sprawiedliwości[4]. Był jednym z sygnatariuszy łotewsko-sowieckiego traktatu pokojowego[5]. Piastował mandat posła do Zgromadzenia Konstytucyjnego i czterech pierwszych kadencji Saeimy. Pracował w komisjach: rolnictwa, prawnej i konstytucyjnej. Od 1930 do 1934 zasiadał w prezydium Saeimy. W 1931 został wybrany do rady miejskiej w Jelgava. Podczas przewrotu Karlisa Ulmanisa w 1934 znalazł się w areszcie domowym.
Okupanci sowieccy pozbawili go prawa do wykonywania zawodu adwokata, do którego powrócił na pewien czas po wkroczeniu Wehrmachtu na Łotwę. W 1943 wszedł w skład prezydium tajnej Łotewskiej Rady Centralnej (LCP). Jako jej członek podpisał w 1944 memorandum domagające się przywrócenia niepodległości Łotwy[6].
Był kawalerem Orderu Trzech Gwiazd[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ studentu korporācija “Fraternitas Lettica”
- ↑ No Latvijas Zemnieku savienības vēstures lappusēm
- ↑ Latviešu Pagaidu Nacinālās Padomes valde
- ↑ CABINET ULMANIS 18.11.1918 - 13.7.1919
- ↑ Na cztery dni przed Bitwą Warszawską. Sto lat łotewsko-sowieckiego układu pokojowego
- ↑ Jāzeps Rancāns. Valdnieks bez valsts
- ↑ Pauluku ģimene, [192- ]