Kęstutis Masiulis

Kęstutis Masiulis

Data i miejsce urodzenia	23 marca 1957 Kielmy
Zawód, zajęcie	polityk, fizyk, wykładowca akademicki
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Stanowisko	poseł na Sejm Republiki Litewskiej
Partia	Związek Ojczyzny

Kęstutis Masiulis (ur. 23 marca 1957 w Kielmach) – litewski fizyk, wykładowca nauk humanistycznych, samorządowiec i polityk, poseł na Sejm Republiki Litewskiej.

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Jako uczeń był laureatem ogólnokrajowej olimpiady fizycznej. Podjął studia z dziedziny fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Wileńskim, po ich zakończeniu w 1980 zaproponowano mu etat pracownika naukowego na tej uczelni. W 1986 podjął studia podyplomowe w instytucie filozofii, socjologii i prawa Akademii Nauk Litewskiej SRR.

Był inicjatorem powstania klubu dyskusyjnego młodych naukowców w ramach Akademii Nauk Litewskiej SRR, który stał się miejscem spotkań zwolenników reform politycznych na Litwie. W 1989 obronił pracę kandydacką na temat podstaw filozoficznych litewskiej matematyki i fizyki (pt. Fizikos ir matematikos mokslų filosofinės problemos Lietuvoje 1920–1940), a cztery lata później uzyskał stopień naukowy doktora. Po 1990 brał udział w licznych stażach naukowych poza granicami kraju. Zajmował się głównie politologią, filozofią oraz sprawami bezpieczeństwa. W latach 1997–2000 prowadził wykłady dla studentów nauk politycznych i stosunków międzynarodowych Uniwersytetu Wileńskiego.

W 1999 rozpoczął pracę jako doradca dyrektora generalnego departamentu bezpieczeństwa państwowego, później doradzał premierom w sprawach strategicznych. W 2000 został dziekanem wydziału administracji Litewskiego Uniwersytetu Prawniczego, a w 2005 kierownikiem katedry administracji publicznej na tym uniwersytecie. Objął na tej uczelni stanowisko profesora. Wraz z profesorem Vladislavasem Domarkasem zajął się redagowaniem czasopisma naukowego „Viešoji politika ir administravimas”.

Działalność polityczna

W wyborach samorządowych w 2002 uzyskał mandat radnego miasta Wilna. Po utworzeniu centroprawicowej koalicji w maju 2003 wybrano go na wiceburmistrza stolicy – urząd pełnił do 2005, odchodząc po odmowie złożenia urzędu burmistrza przez Artūrasa Zuokasa w związku z ujawnieniem afery korupcyjnej z jego udziałem. W 2006 wygrał dwie sprawy sądowe przeciwko Artūrasowi Zuokasowi. Rok później ponownie dostał się do Rady Miejskiej, gdzie od 2003 do 2008 kierował frakcją konserwatystów.

W 1991 wstąpił do Litewskiego Związku Liberałów, którego członkiem pozostał do 1996. Przez kilka lat bezpartyjny, w 2003 przyjął legitymację Związku Ojczyzny. Na przełomie lipca i sierpnia 2004 formalnie sprawował przez kilkanaście dni mandat poselski z listy TS (po wyborze Vytautasa Landsbergisa do Parlamentu Europejskiego i rezygnacji Audroniusa Ažubalisa), rezygnując jednak z zasiadania w parlamencie.

Kandydował następnie w wyborach parlamentarnych w 2008, uzyskując mandat posła na Sejm w rodzinnym okręgu Kielmy. W 2012, 2016 i 2020 był wybierany na kolejne kadencje.

Bibliografia

• Sylwetka kandydata do Sejmu Republiki Litewskiej na stronie Głównej Komisji Wyborczej. [dostęp 2024-05-08]. (lit.).