Kadłubia (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kadłubia
gmina wiejska
1946–1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1946–50: wrocławskie
1950–54: zielonogórskie

Powiat

żarski

Siedziba

Kadłubia

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

15

brak współrzędnych

Kadłubia (alt. Złota Struga, z niem. Goldbach) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954[2] w woj. wrocławskim i woj. zielonogórskim (dzisiejsze woj. lubuskie). Siedzibą władz gminy była Kadłubia.

Gmina Kadłubia powstała po II wojnie światowej na terenie tzw. Ziem Odzyskanych (tzw. II okręg administracyjny – Dolny Śląsk) z obszarów zniesionych efemerycznych gmin: Benawa (Bieniów), Kunice i Lubanice[3][4]. Należała do powiatu żarskiego w województwie wrocławskim[5][6]. 6 lipca 1950 gmina wraz z całym powiatem żarskim weszła w skład nowo utworzonego woj. zielonogórskiego[7].

Według stanu z 1 lipca 1952 gmina składała się z 15 gromad: Bieniów, Drożków, Górka, Grabik, Kadłubia, Kunice Żarskie, Lubanice, Lubomyśl, Łukawy, Marszów, Olszynice, Siodło, Surowa, Świbna i Złotnik[8]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[9]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 wraz z kolejną reformą reaktywującą gminy[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1946 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. wrocławskiego
  2. Do 28 września 1954
  3. Alfabetyczny wykaz gmin Rzeczypospolitej Polski według stanu z dnia 1.I.1949 r. Główny Urząd Statystyczny
  4. Mapa powiatu żarskiego z 10 września 1948
  5. Dz.U. z 1946 r. nr 28, poz. 177
  6. Na podstawie ustawy z dnia 11 września 1944 o organizacji i zakresie działania rad narodowych (Dz.U. z 1944 r. nr 5, poz. 22) oraz dekretu z 23 listopada 1944 o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego (Dz.U. z 1944 r. nr 14, poz. 74)
  7. Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
  8. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  9. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  10. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312