Kamienica przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawie
Ilustracja
Kamienica w 2020
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Nowy Świat 21

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

socrealizm

Kondygnacje

3

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawie”
Ziemia52°13′57,0″N 21°01′11,0″E/52,232500 21,019722

Kamienica przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawiesocrealistyczna kamienica znajdująca się przy ulicy Nowy Świat 21 w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Widok Pałacu Kossakowskich w 1922 roku. W skrajnie prawej części zdjęcia widoczna jest część kamienicy przy Nowym Świecie 21

W II połowie XVIII wieku stał tu piętrowy (a w głębi posesji dwupiętrowy) budynek należący do Andrzeja Szponholtza. W 1882 roku frontowy budynek został podwyższony przez Adolfa Schimmelpfenniga do wysokości trzech kondygnacji i otrzymał neobarokową oprawę okien. Przed I wojną światową znajdował się tu bar „Centralny”, księgarnia Idzikowskiego, sklep papierniczy Piaseckiego, dom handlowy „Grafika”, skład fortepianów oraz zakład krawiecki dla pań Gruszczyńskiego. W okresie międzywojennym funkcjonowały tu: apteka i perfumeria braci Szamotulskich oraz księgarnia „Perzyński-Niklewicz”.

W latach 30. XX wieku kamienica została podwyższona o jeszcze jedno piętro.

Po II wojnie światowej budynek został niestarannie odbudowany do wysokości drugiego piętra[1]. Obecnie mieści się w nim sklep „Pantera” oraz „Bar Kawowy Amatorska” uwieczniony w literaturze przez Janusza Głowackiego: opisał ten lokal w 1969 roku w kryminale „Dzień słodkiej śmierci”, który ukazał się jako dwunasty zeszyt w serii „Ewa wzywa 07”. Główny podejrzany, siedząc na stołku barowym i pijąc kawę przygląda się w lustrze klientom kawiarni snując rozważania o tym, kto go może śledzić[2]. Lokal przetrwał czasy komunizmu i działa do dziś, a lustro jest nadal elementem jego wystroju.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowy Świat 21. www.warszawa1939.pl. [dostęp 2018-07-19].
  2. Janusz Głowacki: Dzień słodkiej śmierci. Warszawa: ISKRY, 1969, seria: Ewa wzywa 07.