Kanstantowa
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Maszkany |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2135 |
| Kod pocztowy |
211139 |
| Tablice rejestracyjne |
2 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 54°50′55,4″N 30°01′56,7″E/54,848722 30,032417
| |
Kanstantowa (biał. Канстантова; ros. Константово; hist Konstantów) – wieś na Białorusi, w rejonie sieneńskim obwodu witebskiego, około 21 km na wschód od Sienna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po I rozbiorze Polski w 1772 roku Konstantów, wcześniej należący do województwa witebskiego Rzeczypospolitej, znalazł się na terenie powiatu orszańskiego guberni witebskiej Imperium Rosyjskiego.
Historia majątku jest znana jedynie z przekazu rodzinnego ostatnich właścicieli[1]. Przed 1840 rokiem dobra te należały do rodziny Sanguszków, którzy rozsprzedawali poszczególne folwarki między szlachtę. Wieś i dobra Konstantów nabył Mieczysław Świętorzecki (1814–1862). Wdowa po Mieczysławie, Olimpia z domu Oskierka, i ich córka Józefa, za wsparcie Michała Oskierki, komisarza powstańczego województw: mohylewskiego i mińskiego w czasie powstania styczniowego, zostały zesłane na Sybir, do guberni permskiej. Tam Józefa poznała i wyszła za innego zesłańca, Joachima Obiezierskiego. Po jednej z amnestii, oboje dostali pozwolenie na powrót do Warszawy. Po latach Konstantów został odzyskany z sekwestru przez Olimpię i przekazany przez nią córce i wnukowi, Michałowi Obiezierskiemu, który był ostatnim właścicielem Konstantowa[1].
Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Konstantów znalazł się na terenie ZSRR. Od 1991 roku znajduje się na terenie Republiki Białorusi[2].
Dawny dwór[edytuj | edytuj kod]
Kilka lat po nabyciu dóbr Mieczysław Świętorzecki zbudował w Konstanowie duży, drewniany, parterowy dwór na wysokiej podmurówce, na planie wydłużonego prostokąta, kryty czterospadowym dachem gontowym. Od frontu w centralnej części domu był głęboki ganek z daszkiem wspartym na dwóch parach filarów. Od strony ogrodu na obu skrajach dobudowano pod kątem prostym skrzydła. We wnętrzu było w sumie ponad 20 pomieszczeń różnej wielkości, rozmieszczonych w układzie dwutraktowym. Dom ostatecznie urządzono dopiero pod koniec XIX wieku, po odzyskaniu majątku.
Od tyłu otaczający dwór ogród gwałtownie opadał ku jezioru. Większego parku wokół dworu nie było[1].
Wszystkie zabudowania majątku zostały zniszczone po rewolucji październikowej[2].
Majątek w Konstantowie jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 298–299, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ a b Konstantów na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-05-15].