Kaplica św. Barbary w Szczercowie
 nr 440[1] z dnia 25.07.1967
| |||||||||
| kaplica cmentarna | |||||||||
 kaplica św. Barbary w Szczercowie | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Szczerców  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego  | |||||||||
 51°19′42,97″N 19°07′33,60″E/51,328603 19,126000
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kaplica św. Barbary – zabytkowy drewniany kościół katolicki znajdujący się w Szczercowie w powiecie bełchatowskim, w województwie łódzkim. Jest kaplicą cmentarną w Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Szczercowie w dekanacie szczercowskim, w archidiecezji łódzkiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Drewniany kościół, obecnie kaplica, pw. św. Barbary wybudowany został w XVII wieku w Puszczy. Był kościołem parafialnym parafii św. Leonarda w Puszczy Osińskiej. W 1741 przeprowadzono renowację tego obiektu. Po likwidacji parafii św. Leonarda w 1790 świątynia stopniowo podupadała.
W 1868 po pożarze kościoła św. Piotra i Pawła mieszczanie szczercowscy zakupili puszczański kościół i ustawili przy rynku, gdzie stał do 1872, do czasu ukończenia budowy nowej murowanej świątyni. W roku tym został rozebrany i przeniesiony na cmentarz parafialny, gdzie stoi do dziś pełniąc funkcję kaplicy. W przypisach do Liber Beneficiorum Jana Łaskiego wspomina się, że przy kościółku ˌˌprzemieszkiwał pustelnikˈˈ.
Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Kościół jest orientowany, drewniany, wybudowany w konstrukcji zrębowej, oszalowany deskami i posadowiony jest na murowanym z cegieł fundamencie. Prezbiterium jest prostokątne, zamknięte trójbocznie. Ściany kwadratowej nawy są wzmocnione lisicami i ozdobione malowanymi płycinami, które zwieńczono łukami. Prezbiterium ozdobione we wnętrzu gwiazdami na szarym tle. Nad wejściem do kruchty łuk z inskrypcją REPARAVIT HANG ECCLESIAN JACOB AD 1741, datą pierwszego remontu świątyni. Podłoga drewniana z desek. Dach kryty blachą, dwuspadowy, nad prezbiterium wielospadowy. W kalenicy dachu kwadratowa sygnaturka. Na tylnej ścianie ołtarza głównego jest umieszczony epigraf: Kaplica ta odrestaurowana i malowana staraniem i nakładem Mateusza Topolskiego, Antoniego Gadomskiego w 1880/1881 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-02-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Szczerców. szczercow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich tom IX, s. 316 i tom XI, s. 850
- Liber Beneficiorum tom I, przypisy s. 456