Karl Behr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Behr
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1885
Brooklyn

Data i miejsce śmierci

15 października 1949
Nowy Jork

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Gra podwójna
Wimbledon

F (1907)

Karl Howell Behr (ur. 30 maja 1885, Brooklynie, zm. 15 października 1949 w Nowym Jorku) – amerykański tenisista.

W 1912 roku przeżył katastrofę Titanica.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W 1904 roku zdobył mistrzostwo międzyuczelniane USA w deblu.

W 1907 roku dotarł do finału Wimbledonu w grze podwójnej w parze z Bealsem Wrightem. Pojedynek o tytuł Amerykanie przegrali z deblem Norman BrookesAnthony Wilding. W tym samym roku został powołany do reprezentacji USA do rywalizacji finałowej Pucharu Davisa przeciwko Australii. W parze z Bealsem Wrightem zdołał pokonać Brookesa i Wildinga, jednak z tymi samymi rywalami poniósł porażki w singlu co przesądziło o triumfie Australijczyków.

Behr siedmiokrotnie notowany był w czołowej dziesiątce w USA, w tym jako nr 3. w 1907 i 1914 roku.

Pośmiertnie, w 1969 roku, został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1907 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Beals Wright Australia Norman Brookes
Nowa Zelandia Anthony Wilding
4:6, 4:6, 2:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]