Karol Doczkał

Karol Doczkał
	Nadkomisarz Straży Granicznej II RP
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1895 ; Rybna
Data i miejsce śmierci	1940 ; Kalinin
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940 ; (w Straży Granicznej w latach 1922–1940)
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie; Straż Graniczna
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Karol Doczkał (ur. 4 listopada 1895 w Rybnej, zm. 1940 w Kalininie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, nadkomisarz Straży Granicznej II RP, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Jadwigi z Czechów. Od 4 sierpnia 1914 roku żołnierz Legionów Polskich. O 29 lutego 1919 roku w V Dywizji Syberyjskiej. Od 29 czerwca 1921 roku do 27 lipca 1922 roku w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, porucznik piechoty rezerwy. Od 9 października 1922 roku w Straży Granicznej, służył m.in. w Katowicach. We wrześniu 1939 roku pełnił funkcję kierownika działu gospodarczego 2 Pomorskiego Okręgu Straży Granicznej w Bydgoszczy. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 59. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku w Kalininie jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (19 czerwca 1938)^[2]
Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[3]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę

Awans pośmiertny i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

26 października 2007 roku Karol Doczkał został pośmiertnie awansowany na stopień inspektora Straży Granicznej^[4]^[5].

20 kwietnia 2010 przy Zespole Szkół w Humniskach posadzono poświęcony mu Dąb Pamięci^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 606.
↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie Straży Granicznej”.
↑ Katyń – Pamiętamy. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. rp.pl, 11 listopada 2007 [dostęp 2012-03-27]
↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
↑ Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-01)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, str. 145. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].. ISBN 83-89474-06-9
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.

[CITEREFRybkaStepan2003606-1] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 606.

[2] M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[3] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie Straży Granicznej”.

[4] Katyń – Pamiętamy. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. rp.pl, 11 listopada 2007 [dostęp 2012-03-27]

[awanse-5] Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.

[6] Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-01)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]