Karol Niewiadomski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Niewiadomski
Ilustracja
Karol Niewiadomski (lata 20.)
podinspektor podinspektor
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1878
Kamionka Strumiłowa

Data śmierci

?

Przebieg służby
Formacja

Policja Państwowa

Stanowiska

komendant powiatowy PP

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons

Karol Niewiadomski-Prus[a] (ur. 29 grudnia 1878 w Kamionce Strumiłowej, zm. ?) – polski oficer wojskowy i policji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 grudnia 1878 w Kamionce Strumiłowej[1][2]. Ukończył dwie klasy szkoły realnej w Krakowie, dwie klasy szkoły realnej wojskowej w Eisenstadt i cztery klasy szkoły kadeckiej w Königsfeld[1]. Od 18 sierpnia 1899 do 31 grudnia 1905 służył jako zawodowy oficer w Pradze, Budziejowicach, Bośni, Czortkowie, a następnie na własną prośbę przydzielony do Wojskowej Policji w Krakowie[1]. Po odbyciu jednorocznej próby i złożeniu egzaminu został mianowany porucznikiem z dniem 1 maja 1908[1]. W tym stopniu podjął pracą w c. k. oddziale służby wojskowo-policyjnej[3]. Podczas I wojny światowej do 1918 służył w szeregach C. K. Armii jako kapitan Wojskowych Korpusów Straży Policyjnej (niem. Militär-Polizeiwachkorps) mianowany z dniem 1 sierpnia 1914[4][5][6]. Pełnił funkcję komendanta konnego plutonu Policji Wojskowej[1].

U kresu wojny 31 października 1918 uczestniczył w oswabadzaniu Krakowa z władz zaborczych[1]. Jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu kapitana[7]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości z 1918 przeszedł do służby w Policji Państwowej[3]. Do 1 czerwca 1922 był zastępcą komendanta PP na miasto Kraków w randze nadkomisarza[1]. 1 kwietnia 1920 został awansowany na stopień majora[1][3]. W tym stopniu został zweryfikowany w korpusie rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W latach 20. był oficerem rezerwowym 76 pułku piechoty z Grodna[10][9]. Po awansie na majora 1920 został delegowany na Górny Śląsk do dyspozycji prezesa Naczelnej Rady Ludowej[11]. Potem został przydzielony do Komendy Wojewódzkiej PP w Katowicach jako oficer inspekcyjny i mianowany na stopień podinspektora[11]. Odegrał rolę przy organizacji PP w województwie śląskim[11]. 1 grudnia 1922 został mianowany na stanowisko komendanta powiatowego PP w Katowicach, które sprawował w kolejnych latach do około 1926[11][1][12]. W czerwcu 1923 został dodatkowo komendantem PP na miasto Katowice[13]. W tym czasie pełnił funkcję prezesa Związku Urzędników i Funkcjonariuszów „Samopomoc”[14]. Jako komendant na miasto i powiat Katowice objął funkcją prezesa pierwszego w polsce klubu policyjnego pod nazwą Policyjny Klub Sportowy Katowice[15]. Według stanu z 1934 jako major pospolitego ruszenia był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[2].

Od 1934 jako podinspektor PP był członkiem Zarządu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Katowicach[16].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Karl Ritter von Niewiadomski”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Kalendarzyk 1926 ↓, s. 39.
  2. ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 251, 931.
  3. ↑ a b c Awans komendanta krakowskiej Policyi państwowej. „Nowości Illustrowane”. Nr 35, s. 11, 28 sierpnia 1920. 
  4. ↑ a b c d Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 937.
  5. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1256.
  6. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1580.
  7. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 81.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 467.
  9. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 410.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 344.
  11. ↑ a b c d Kalendarzyk 1926 ↓, s. 40.
  12. ↑ Obsada personalna jednostek Policji Państwowej w roku 1926. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2022-12-23].
  13. ↑ Nowy komendant P. P. w Katowicach. „Nowości Illustrowane”. Nr 22, s. 10, 2 czerwca 1923. 
  14. ↑ Kalendarzyk 1926 ↓, s. 32.
  15. ↑ Pierwszy policyjny klub sportowy. „Nowości Illustrowane”. Nr 13, s. 7, 28 marca 1925. 
  16. ↑ Udział funkcjonariuszy Policji Państwowej w instytucjach społecznych II RP. policja.pl, 2020-04-24. [dostęp 2022-12-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Niewiadomski&oldid=70800767”