Kasper Rymaszewski
 kapitan lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
lekarz |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca | |
Kasper Rymaszewski (ur. 19 stycznia 1892 w Pasiekach, w powiecie słuckim, zm. w 1940 w Charkowie) – polski lekarz-kardiolog, nauczyciel akademicki i lekarz sanitarny miasta Wilna.[1]
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 19 stycznia 1892 w Pasiekach, w powiecie słuckim, w rodzinie Adama i Aleksandry z Sawickich[2]. W 1910 ukończył gimnazjum w Słucku, a w 1914 studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego. W latach 1914–1917 służył w armii rosyjskiej[2] jako lekarz 2 Szpitala 34 Dywizji Piechoty[3].
W 1919 wstąpił do Wojska Polskiego, przydzielony jako lekarz do 33 pułku piechoty[2]. W 1921 został zdemobilizowany[2]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Wilno Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 3 Szpitala Okręgowego[4].
Po zwolnieniu z wojska objął stanowisko cywilne w Wilnie. Przez kilka lat pracował w Zakładzie Fizjologii na Wydziale Lekarskim Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, a następnie w Zakładzie Higieny tegoż Uniwersytetu. Był także miejskim lekarzem sanitarnym w Wilnie.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Był ojcem Bohdana Rymaszewskiego[5].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aistis Žalnora, The role of the Hygiene Department of Stephen Bathory University in the development and promotion of public Health in Vilnius in the years 1922–1939 [online], epublications.vu.lt [dostęp 2020-05-16].
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 463.
- ↑ Памяти героев ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 750.
- ↑ Marek Konopka. Bohdan Rymaszewski (1935–2016). „Wiadomości Konserwatorskie”. Nr 51, 2017. [dostęp 2020-05-16].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Рымашевский Каспер Адамович. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-01-22]. (ros.).
- Absolwenci Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. M.W. Łomonosowa
- Kapitanowie lekarze II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Ofiary zbrodni katyńskiej zamordowane w Charkowie
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Urodzeni w 1892
- Wykładowcy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie
- Zmarli w 1940