Kazimierz Ciepiela

Kazimierz Ciepiela
	pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1923 ; Staroniwie
Data śmierci	30 maja 2003
	Przebieg służby
Lata służby	1945–1983
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Jednostki	1 zapasowego pułku piechoty; 8 eskadra szkolenia podstawowego
Stanowiska	pilot instruktor ; dowódca klucza; dowódca eskadry; dowódca pułku lotniczego; pomocnik komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie do spraw ogólnych
	Odznaczenia

Kazimierz Ciepiela (ur. 22 maja 1923 w Staroniwie, zm. 30 maja 2003) – pułkownik pilot Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Ciepiela

Służbę wojskową rozpoczął 7 kwietnia 1945, gdy został powołany do 1 zapasowego pułku piechoty^[1]. 26 kwietnia 1945 ochotniczo wstąpił do Wojskowej Szkoły Pilotów w Dęblinie, którą ukończył 11 maja 1947, jako prymus w stopniu chorążego. Promocję otrzymał z rąk marszałka Polski Michała Rola-Żymierskiego^[2].

Po promocji pełnił obowiązki pilota-instruktora w Oficerskiej Szkole Lotniczej Wojska Polskiego w Dęblinie, a później OSL Radom. Od 4 marca 1948 był dowódcą klucza lotniczego, a od 1 września 1949 - pomocnikiem dowódcy eskadry szkolenia oficerów rezerwy. 1 maja 1951 roku został dowódcą 4/5 eskadry szkolnej stacjonującej w Podlodowie, następnie (od 15 stycznia 1953 do 13 kwietnia 1955) był dowódcą 8 eskadry szkolenia podstawowego, którą w lutym 1955 roku przemianowano na 9 eskadrę pilotażu podstawowego Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Żwirki i Wigury w Radomiu z miejscem stacjonowania w Przasnyszu. 12 października 1954 został awansowany do stopnia majora. Od 13 kwietnia 1955 rozpoczął pełnienie obowiązków zastępcy do spraw pilotażu komendanta Oficerskiej Szkoły Lotniczej nr 5 w Radomiu. Obowiązki te wykonywał do 28 lutego 1958 r.^[1].

28 lutego 1958 został dowódcą 63 Pułku Szkolno-Bojowego w Tomaszowie Mazowieckim. 12 lipca 1958 objął stanowisko dowódcy 64 Lotniczego Pułku Szkolnego w Przasnyszu. 30 września 1960 został dowódcą 66 Lotniczego Pułku Szkolnego w Tomaszowie Mazowieckim i dowodził nim do 27 listopada 1978, kiedy to został pomocnikiem komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie do spraw ogólnych. Obowiązki na tym stanowisku pełnił do 6 kwietnia 1983. Był pilotem wojskowym klasy pierwszej. Posiadał nalot ponad 4000 godzin^[1].

10 października 1973 został wyróżniony przez Ministra Obrony Narodowej wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”^[3], a w 1978 tytułem honorowym i odznaką „Zasłużony Pilot Wojskowy”^[3].

W 1978 ukończył studia pedagogiczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie^[3].

Ożenił się z Anną Marią. W 1955 urodziła się córka Anna Kazimiera (żona komandora por. pil. Jarosława Andrychowskiego), a w 1960 córka Magda. Mieszkał w Puławach^[3].

Zmarł 30 maja 2003 roku. Pochowany został w Dęblinie na Cmentarzu Parafialnym.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1970^[3]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1963^[3]
Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie: 1949 i 1951^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Zieliński ↓, s. 91.
↑ Celek ↓, s. 196.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zieliński ↓, s. 92.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
Jan Celek: Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza im. Jana Krasickiego. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06169-6.

[CITEREFZieliński91-1] Zieliński ↓, s. 91.

[CITEREFCelek196-2] Celek ↓, s. 196.

[CITEREFZieliński92-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zieliński ↓, s. 92.

[1]

[2]

[3]