Kazimierz Kozicz
 |
Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| |
 pułkownik
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Kazimierz Korneliusz Kozicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1993 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
Kazimierz Korneliusz Kozicz (ur. 17 września 1895 w Kaletniku, zm. 21 kwietnia 1993 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 17 września 1895 roku w Kaletniku, w powiecie suwalskim, w rodzinie Kazimierza, nauczyciela, i Stefanii z Borysewiczów (1865–1899)[1][2]. W 1914 roku ukończył ośmioklasowe gimnazjum filozoficzne w Suwałkach i rozpoczął studia na Wydziale Matematyki Carskiego Uniwersytetu Warszawskiego[1]. 1 czerwca 1915 roku wstąpił, jako ochotnik do armii rosyjskiej. W następnym roku ukończył Siergiejewską Szkołę Artylerii (ros. Сергиевское артиллерийское училище) w Odessie. W szeregach Osowieckiej Brygady Artylerii Polowej Ciężkiej (ros. Осовецкая полевая тяжелая артиллерийская бригада) walczył na froncie rumuńskim. Na początku 1918 roku, w stopniu porucznika, został przyjęty do 2 Legionu Rycerskiego I Korpusu Polskiego w Rosji[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu porucznika w szeregach 1 pułku artylerii polowej Legionów jako dowódca 8 baterii. Walczył m.in. pod Brzeżanami, Dyneburgiem i Płockiem. W lutym 1920 roku został przeniesiony do I dywizjonu 10 Kaniowskiego pułku artylerii ciężkiej na stanowisko dowódcy 2 baterii[4]. W dniach 17–19 sierpnia 1920 roku w obronie Płocka dowodził baterią Kaniowskiego Dywizjonu Artylerii Ciężkiej. Za tę walkę został odznaczony Krzyżem Walecznych[5]. Wiosną 1921 roku I/pac, w którym dowodził baterią został przemianowany na 10 dywizjon Kaniowski artylerii ciężkiej, a jesienią tego roku wcielony do 4 pułku artylerii ciężkiej w Łodzi, jako I dywizjon[6].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 361. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W latach 20. i 30. kontynuował służbę w 4 pułku artylerii ciężkiej[8][9][10][11]. 27 stycznia 1930 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony z 4 Grupy Artylerii w Łodzi do 4 pac na stanowisko kwatermistrza[13]. 18 kwietnia 1935 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy dywizjonu[14].
Na początku lipca 1935 roku stanął na czele Koła Miejskiego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Łodzi przy 4 pułku artylerii ciężkiej[15]. Brał udział w biegach myśliwskich podczas św. Huberta (w 1931 organizowanych na przedmieściu Doły)[16].
Z dniem 1 września 1937 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 26 dywizjonu artylerii ciężkiej w Skierniewicach[17]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18]. Na czele 26 dac walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. 19 września w Puszczy Kampinoskiej, w czasie bitwy nad Bzurą, został wzięty do niewoli niemieckiej. Przewieziony do Rawy Mazowieckiej, następnie do Częstochowy. Od 25 września 1939 przebywał w Oflagu II A Prenzlau, od 24 lutego 1941 roku w Oflagu II E Neubrandenburg, a od stycznia 1944 w Oflagu II D Gross-Born[19][20].
28 lutego 1945 zgłosił się dobrowolnie w Komendzie Rejonu Uzupełnień Łódź[21]. Po powrocie z niewoli został przyjęty do Wojska Polskiego. Do 1953 roku był między innymi dowódcą garnizonu w Tomaszowie Mazowieckim i dowódcą artylerii 1 Korpusu Pancernego w Gdańsku. Został awansowany do stopnia pułkownika. W 1953 opuścił wojsko pod pretekstem słabego zdrowia. Pracował do 1967 jako lektor języka rosyjskiego na Politechnice Łódzkiej. Od 1967 do końca życia mieszkał w Warszawie.[potrzebny przypis]
Zmarł 21 kwietnia 1993[22] w Warszawie. Był żonaty z Martą z Korniaków, z którą miał dwie córki: Marię (1924–1993), zamężną z Bronisławem Wojciechowskim, i Jadwigę (ur. 1927)[21].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 6 grudnia 1946 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”[23]
- Krzyż Walecznych – 16 sierpnia 1921[24]
- Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”[25]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[26]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[21]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Zwycięstwa[21]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928[21]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Arkusz ewid. pers. ↓, 2, 6.
- ↑ Teczka kontrolno-obserwacyjna nr 5273: Kozicz Kazimierz, imię ojca: Kazimierz, data urodzenia: 17-09-1895 [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2022-01-16].
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 220-222.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 222.
- ↑ Wiliński 1929 ↓, s. 13–15.
- ↑ Wiliński 1929 ↓, s. 18, 29.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 785, 819.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 704, 743.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 412, 459.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 183, 704.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 114.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 42.
- ↑ Koło L.O.P.P. w 4 Pułku Artylerii Ciężkiej. „Echo”, s. 5, Nr 188 z 8 lipca 1935.
- ↑ Biegi myśliwskie św. Huberta. „Dziennik Łódzki”, s. 9, Nr 44 z 1 listopada 1931.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 137, 223.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 223.
- ↑ Arkusz ewid. pers. ↓, 2, 3, 9.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-06-19].
- ↑ a b c d e Arkusz ewid. pers. ↓, 2.
- ↑ Informacja o zmarłych: Kazimierz Kozicz. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2016-10-01].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 87.
- ↑ Arkusz ewid. pers. ↓, 2, rozkazem dowódcy 4 Armii.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kozicz Kazimierz Korneliusz. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.1649 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-19].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Mieczysław Wiliński: Zarys historii wojennej 4-go Pułku Artylerii Ciężkiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929–1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
- Członkowie Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
- Jeńcy Oflagu II D Gross-Born
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie artylerii Wojska Polskiego 1943–1989
- Podpułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Medalem 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Pułkownicy ludowego Wojska Polskiego
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Wojskowi związani z Łodzią
- Wojskowi związani z Suwałkami
- Zmarli w 1993