Kepler-413
| Gwiazdozbiór | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
19h 14m 02,549s[1] | ||||
| Deklinacja |
+51° 09′ 44,9″[1] | ||||
| Odległość | |||||
| Wielkość obserwowana | |||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||
| Rodzaj gwiazdy |
układ podwójny – gwiazdy ciągu głównego (pomarańczowy i czerwony karzeł)[2] | ||||
| Typ widmowy | |||||
| Masa | |||||
| Promień | |||||
| Gęstość |
1755 / 4770 kg/m³[4] | ||||
| Metaliczność [Fe/H] |
-0,2 / ?[1] | ||||
| Wielkość absolutna | |||||
| Temperatura |
4700 / 3463 K[1] | ||||
| Charakterystyka orbitalna | |||||
| Okres orbitalny |
10,116146 dni[4] | ||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||
| |||||
Kepler-413 – układ binarny gwiazd położony w gwiazdozbiorze Łabędzia w odległości około 2300 lat świetlnych[2]. Na układ składają się dwie gwiazdy ciągu głównego (Kepler-413 A i Kepler-413 B), które krążą wokół wspólnego środka masy w ciągu 10,11 dni[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Układ podwójny Kepler-413 składa się z dwóch gwiazd ciągu głównego, sklasyfikowane jako pomarańczowy i czerwony karzeł[2]. Gwiazdy te mają 0,82 i 0,54 masy Słońca i 0,77 i 0,48 promienia Słońca[1] i okrążają się wzajemnie wokół wspólnego środka masy w okresie 10,11 dni[4]. System ten jest zmienną zaćmieniową typu Algol[5].
Układ planetarny[edytuj | edytuj kod]
Układ planetarny gwiazdy podwójnej Kepler-413 składa się z jednej znanej nam planety Kepler-413 (AB) b. Jest to planeta okołopodwójna[1][4], gdyż krąży ona wokół obu składników gwiazdy podwójnej. Jej okres orbitalny wynosi 66,3 dni, a jej masa jest 67-krotnie większa od masy Ziemi[1][4].
| Planeta | Masa [ M🜨 ] |
Promień [ R🜨 ] |
Okres [ d ] |
Półoś wielka [ au ] |
Mimośród |
Inklinacja [ ° ] |
Rok odkrycia |
| b | 67 +22−21 | 4,347 ± 0,099 | 66,262 | 0,3553 | 0,1181 | 89,929 | 2013 |
|---|
Ekosfera[edytuj | edytuj kod]
Układ planetarny Kepler-413 składa się z dwóch gwiazd posiadających jedynie 82% i 54% masy Słońca. Jaśniejsza gwiazda posiada typ widmowy K, a jej ciemniejszy towarzysz posiada typ widmowy M. Przeprowadzono liczne symulacje numeryczne formowania się planet okołopodwójnych m.in. wokół systemu Kepler-413 w celu sprawdzenia, czy system ten może zawierać planety skaliste w swojej ekosferze. Właściwości fizyczne gwiazd tego układu skutkują tym, że system posiada bardzo wąską ekosferę, a planeta Kepler-413b znajduje się na jej wewnętrznej krawędzi, przez co duża ilość materii z wewnętrznej części dysku protoplanetarnego zostaje wyrzucona już w pierwszych chwilach przeprowadzanych symulacji. Planety skaliste mogą się więc formować w dalszych częściach układu, przez co w większości symulacji planety te powstawały zwykle poza ekosferą. W niektórych przypadkach jednak system był w stanie pomieścić planetę podobną do Ziemi wewnątrz ekosfery, ale jednak blisko jej zewnętrznej krawędzi. Te przypadki występują jednak kiedy system posiada mniej masywny tzw. embrion planetarny i mniej masywny dysk protoplanetarny w swojej wewnętrznej części[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Open Exoplanet Catalogue – Kepler-413 b [online], Open Exoplanet Catalogue [dostęp 2020-07-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-16] (ang.).
- ↑ a b c d Michele Johnson, Kepler Finds a Very Wobbly Planet [online], National Aeronautics and Space Administration, 4 lutego 2014 [dostęp 2020-07-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-16] (ang.).
- ↑ a b c Kepler-413 (AB) b [online], www.exoplanetkyoto.org [dostęp 2020-07-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-16] (ang.).
- ↑ a b c d e f Veselin B. Kostov i inni, Kepler-413b: a slightly misaligned, Neptune-size transiting circumbinary planet, „The Astrophysical Journal”, 1, 784, 2014, s. 18, DOI: 10.1088/0004-637X/784/1/14, Bibcode: 2014ApJ...784...14K, arXiv:1401.7275 [dostęp 2020-07-11] (ang.).
- ↑ a b c Kepler-413 -- Eclipsing binary of Algol type [online], SIMBAD Astronomical Database [dostęp 2020-07-11] (ang.).
- ↑ G.O. Barbosa i inni, Earth-size planet formation in the habitable zone of circumbinary stars, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 1, 494, 2020, s. 1045–1057, DOI: 10.1093/mnras/staa757, Bibcode: 2020MNRAS.494.1045B, arXiv:2003.11682 [dostęp 2020-10-16] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kepler-413b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
- Kepler-413 w bazie SIMBAD (ang.)