Kościół św. Jakuba Większego w Bocholtz
 33600
| |||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||
.JPG)
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Bocholtz | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||
| Relikwie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Holandii  | |||||||||||
| 50,81822°N 6,00683°E/50,818222 6,006831 | |||||||||||
Kościół św. Jakuba Większego w Bocholtz (niderl. Jacobus de Meerderekerk) − rzymsko-katolicki kościół parafialny w stylu neogotyckim, znajdujący się w centrum Bocholtz (w prowincji Limburgia) przy Pastoor Neujeanstraat 6[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o kaplicy w Bocholtz pochodzi z 1373 roku[1]. Kaplica ta została zbudowana w pobliżu budynku, w którym nocowali pielgrzymi podróżujących z Akwizgranu do Santiago de Compostela i podlegała parafii w Simpelveld[2]. W XVII wieku kaplica popadła w ruinę i została całkowicie przebudowana w latach 1696-1697, jednak proboszcz z Simpelveld odmówił poświęcenia nowej kaplicy oraz odprawienia w niej mszy[3]. Dopiero w 1714 roku kapłan z Akwizgranu był pierwszym, który odprawił mszę w odnowionej kaplicy[3]. W 1794 roku w Bocholtz utworzono własną parafię, która została ostatecznie formalnie uznana w 1803 roku[3][1]. Dzięki temu miejscowa kaplica stała się kościołem parafialnym.
W związku ze zwiększaniem się liczby ludności, według projektu Pierre'a Cuypersa w latach 1869-1873 w miejscu starego wybudowano nowy większy kościół parafialny[1][3]. Plany oparto na niewykorzystanym projekcie kościoła w Baarlo[4]. W XIX i XX wieku liczba mieszkańców Bocholtz ponownie wzrosła i kościół uznano za zbyt mały. W związku z tym zburzono chór świątyni i w 1953 roku Harry Koene w miejscu starego zbudował nowy większy chór z drugim transeptem, dodano także apsydę i zakrystię[1].
Kościół został uznany za zabytek narodowy (nr 33600[1]) w dniu 16 stycznia 1967 r.
Architektura i sztuka[edytuj | edytuj kod]
Główne wejście do kościoła znajduje się w dzwonnicy od strony zachodniej.
Kościół zbudowano w XIX wieku z cegły w stylu neogotyckim na planie krzyża, powstały wówczas trzy nawy z transeptem[3]. Rozbudowę w latach 50. XX wieku wykonano wykorzystując cegły w innym kolorze[1].
W kościele znajduje się czarna marmurowa chrzcielnica z 1796 roku[1].
Kult św. Korneliusza
W kościele przechowywana jest relikwia (w postaci fragmentu kości) papieża św. Korneliusza[2]. Relikwiarz ma kształt srebrnej monstrancji o wysokości 33,5 centymetra, z okrągłym pojemnikiem o średnicy około 4 centymetrów, który zawiera fragment kości[2]. Nie jest pewne, kiedy relikwia trafiła do tutejszego kościoła.
W XIX i XX wieku kult św. Korneliusza stał się popularny w holenderskich prowincjach Brabancja Północna i Limburgia[2]. Parafia św. Jakuba Większego w Bocholtz nabyła rzeźbę św. Korneliusza. Posąg jest drewnianym neogotyckim 132-centymetrowym przedstawieniem młodego mężczyzny bez brody w szacie liturgicznej i tiarze, z rogiem w prawej ręce i laską w lewej[2]. Figura ta stoi po prawej stronie nawy głównej na neogotyckim postumencie przy jednym z filarów[2].
Na początku XX wieku w dniu święta Korneliusza 16 września odbywała się coroczna pielgrzymka do Bocholtz, podczas której ludzie małymi grupami przychodzili pieszo do kościoła św. Jakuba Większego[2]. Pierwsza wzmianka o pielgrzymce pochodzi z lat 30. XX wieku[2], choć twierdzi się, że mogła ona mieć miejsce od około 1900 roku. W latach 60. pielgrzymki ustały[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Jacobus de Meerdere. Kerkgebouwen in Limburg. [dostęp 2019-06-05]. (niderl.).
- ↑ a b c d e f g h i Bocholtz, H. Cornelius. Bedevaart en Bedevaartplaatsen in Nederland. [dostęp 2019-06-05]. (niderl.).
- ↑ a b c d e Kerk H. Jacobus de Meerdere (Bocholtz). rijckheyt.nl. [dostęp 2019-06-05]. (niderl.).
- ↑ Cuypers in uw omgeving. cuypersroermond.nl. [dostęp 2019-06-05]. (niderl.).