Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy
489/A z dnia 23.03.1957, 93/A z 21.02.1966 oraz 30/A z 25.04.1980
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Stara Błotnica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy

sanktuarium maryjne
• nadający tytuł

od 25 lutego 1963
bp Jan Kanty Lorek

Wezwanie

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Obraz Matki Bożej Pocieszenia

Położenie na mapie gminy Stara Błotnica
Mapa konturowa gminy Stara Błotnica, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy”
Położenie na mapie powiatu białobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu białobrzeskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy”
Ziemia51°32′46,91″N 20°58′34,30″E/51,546364 20,976194

Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy – zabytkowa, neobarokowa świątynia wzniesiona w latach 1759–1913, kościół parafialny parafii Narodzenia NMP, Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Świątynia została wzniesiona na wczesnośredniowiecznym grodzisku, w miejscu drewnianego kościoła pw. św. Piotra Apostoła. Inicjatorem budowy i fundatorem murowanego kościoła był ks. Sebastian Saryusz Skórkowski (1718–1781), proboszcz błotnicki i kurator parafii w Jankowicach. Architektem świątyni był, pochodzący ze Śląska, Józef Krępski.

Prace budowlane, rozpoczęte w 1759 r., przerwała śmierć ks. Skórkowskiego, finansującego budowę. W chwili przerwania robót, wzniesiono mury i wieże do wysokości korony, które przykryto dachem z modrzewiowej więźby i gontu.

Prace budowlane wznowiono, dzięki staraniom ks. Teofila Jakubowskiego, w 1852 r. pod kierunkiem radomskiego architekta Antoniego Kaspra Wąsowskiego (1818–1897[1]).

Do 1868 r. ukończono sklepienia, dach i południową wieżę. Wtedy to też rozebrano drewniany kościół, wokół którego wzniesiono mury nowej świątyni.

W 1868 r. ówczesny biskup sandomierski Michał Józef Juszyński dokonał konsekracji kościoła. Po śmierci ks. Jakubowskiego w 1888 r. budowę kontynuował ks. Adolf Machnicki (1843–1913). Prace wykończeniowe zakończono w 1913 r.

Od 8 września 2000 r. sanktuarium opiekują się ojcowie paulini. W 2001 r., z inicjatywy o. Jana Poteralskiego, przeprowadzono remont wieży północnej.

Dzwony[edytuj | edytuj kod]

W wieży północnej zawieszone są trzy dzwony pochodzące z 1545 r. (z fundacji ks. Feliksa Dzika, proboszcza błotnickiego od 1531 r.), 1596 r. oraz 1840 r. Sygnaturka pochodzi z 1847 r. W latach 1976–1977, staraniem ks. kan. Józefa Gałana, przeprowadzono renowację świątyni.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Neoklasycystyczny ołtarz wielki, projektu Antoniego Wąsowskiego, został wykonany przez warszawskiego snycerza Józefa Fettera, który wykonał także ambonę. Polichromie zostały wykonane przez Kazimierza Alchimowicza w latach 1908-1910. W nawie głównej znajduje się obraz Matki Bożej Pocieszenia pochodzący najprawdopodobniej z XVI w., który został koronowany 21 sierpnia 1977 r. przez kard. Karola Wojtyłę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Szczepański, Wąsowski Antoni Kacper, [w:] Jerzy Szczepański (red.), Świętokrzyski słownik biograficzny, t. 2. 1795– 1918, Kielce: Agencja Reklamowo-Wydawnicza "JARD", 2009, s. 484, ISBN 978-83-89461-11-7 (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]