Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach
 Kościół w 1865 roku | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie |
Niepokalanego Poczęcia NMP | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Katowic  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||||||||
 50°15′44,2267″N 19°00′54,4409″E/50,262285 19,015122
| |||||||||||||
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – kościół, który znajdował się w Katowicach, pierwotnie przy placu Wolności, następnie jako obiekt szachulcowy został przemieszczony na ulicę Sokolską, gdzie był kilkakrotnie przebudowywany. Jego pierwotna bryła została całkowicie zmieniona. Był to chronologicznie drugi kościół w Śródmieściu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
W drugiej połowie XIX w. teren dzisiejszego Śródmieścia Katowic należał do okolicznych powstałych już w średniowieczu parafii w Bogucicach, Chorzowie i Mikołowie. Pierwszą parafię utworzono na terenie centrum miasta w 1873. Kilkanaście lat wcześniej 11 listopada 1860 poświęcono w Katowicach, na ul. Sokolskiej w okolicy dzisiejszego placu Wolności[1][2], pierwszą w śródmieściu świątynię katolicką z muru pruskiego oraz znajdujący się w niewielkiej od niej odległości cmentarz. Kościół miał służyć jako budynek tymczasowy. Planowano już w tym okresie wybudowanie Kościoła Mariackiego[3]. W 1871 roku świątynię nabyli starokatolicy. W 1874 roku kościół rozebrano i przeniesiono w kierunku północnym ul. Sokolskiej. W 1925 roku został odebrany przez władze państwowe parafii starokatolickiej.
W 1938 roku powrócił w ręce Kościoła rzymskokatolickiego jako kościół filialny Przemienienia Pańskiego[4].
W 1945 roku uległ zniszczeniu od bomby lotniczej. W 1960 roku został wyremontowany. W 1974 r. stary kościół zburzono. W latach 1975−1978 został przebudowany i rozbudowany. W 1985 w nowym kościele erygowano rzymskokatolicką parafię Przemienienia Pańskiego.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie była to świątynia jednonawowa, niewielkich rozmiarów. Jednorazowo mogła pomieścić do 150 osób. Po przebudowie przez starokatolików w 1872 roku utrzymana w stylu neogotyckim, z wysmukłą wieżą, przez którą prowadziło portalowe wejście do środka. Kościół posiadał drewniany sufit. Dach początkowo składał się z gontów, które stopniowo zamieniono na papę, a następnie na dachówkę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Bulsa: Ulice i place Katowic. Katowice: Prasa i Książka, 2012, s. 228, 229. ISBN 978-83-933-665-8-3. (pol.).
- ↑ Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 28. ISBN 83-85831-35-5.
- ↑ Historia parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach, w: www.piotripawel.katowice.opoka.org.pl, dn. 2 maja 2007
- ↑ Albert Karkosz: Refleksja historyczna dotycząca Parafii Przemienienia Pańskiego w Katowicach. Parafia Przemienienia Pańskiego - Katowice. [dostęp 2009-03-23]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993. ISBN 83-85831-35-5.
- Waldemar Jama, Aleksandra Niesyto: Cmentarze Katowic. Katowice: Muzeum Historii Katowic, 1997, s. 20, 21. ISBN 83-907154-5-7.
