Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Łomczewie

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Łomczewie
	811/Wlkp/A z dnia 16.8.2010
	kościół filialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Łomczewo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Wniebowstąpienie Pańskie
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1874
Data zakończenia budowy	1875
Poprzednie wyznanie	protestantyzm
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
	Położenie na mapie gminy Okonek Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Łomczewie
	Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Łomczewie
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Łomczewie
	Położenie na mapie powiatu złotowskiego Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Łomczewie
	53°33′19,0872″N 16°53′33,6012″E/53,555302 16,892667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego – katolicki kościół filialny, zlokalizowany w Łomczewie, w gminie Okonek. Należy do parafii Matki Bożej od Wykupu Niewolników w Okonku^[1].

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Ceglana świątynia w stylu pomorskiego neogotyku^[3] została wybudowana w latach 1874-1875 (lub w 1879; wówczas nazwa wsi brzmiała Lümzow), jako protestancka. Podlegał synodowi w Szczecinku (wówczas Neu-Stettin) i był filią kościoła w Okonku (wówczas Ratzebuhr)^[3].

Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

Przez katolików przejęta po zakończeniu II wojny światowej i poświęcona 5 sierpnia 1945. Ołtarz główny konsekrowano 24 września 1969. W 2010 kościół wraz z pozostałościami cmentarza przykościelnego wpisano do rejestru zabytków^[1]. Na dachu chorągiewka z 1671, wycięta z miedzianej blachy i oprawiona w metalową ramkę, pochodzi z budynku dworskiego^[3].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Do cennych zabytków ruchomych należą (lub należały):

19-centymetrowy kielich mszalny z pozłacanego srebra ufundowany przez dziedzica Hansa Christiana v.d. Osten i jego małżonki Julianny v. Glasenap w 1669,
dwa cynowe świeczniki (36 cm) z okrągłymi podstawami – dar z 1607,
dzwony:
- z 1603, fundacji Jakuba Karstede, zniszczony podczas I wojny światowej (miał 70 cm średnicy),
- odlany w 1796 w Szczecinku przez J. M. Meyera (54 cm średnicy, napis Mich goss J.M. Meyer in Neustettin anno 1796)^[3],
ambona, prospekt organowy, kropielnica i komplet ławek^[4].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Świątynia powstała na starannie zniwelowanym terenie dawnego cmentarza przykościelnego. Nieco powyżej, na południowy wschód od kościoła, w gęstych zaroślach, znajdują się pozostałości cmentarza ewangelickiego^[3] (założonego w 1875^[4]) z licznymi płytami nagrobnymi i płotkami ogradzającymi mogiły (w tym o cechach secesyjnych). Na uwagę zasługują m.in.: grób dziecięcy Wernera Schulza z postacią aniołka oraz mogiła Ericha Balkowa, poległego za swoją ojczyznę w 1943 żołnierza Wehrmachtu^[5]. Najstarsze pochówki pochodzą prawdopodobnie z końca XVIII wieku^[3].

Przy kościele kapliczka maryjna, a przy niej wyłamany z cmentarza żeliwny krzyż nagrobny Hansa Christiana v.d. Osten z napisem: AEGIDIUS GEORGE WILHELM V.D. OSTEN / Erb. und Patronatsherr der Herrschaft Lümzof / Gest. den 2 Mai 1817 (na rewersie napis: Eins ist Noth)^[3]. Na cmentarzu znajdował się dawniej grobowiec rodzinny tej linii rodu von Osten^[6].