Kościół ewangelicki w Giżycku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Giżycku
1827 z dnia 18.12.1991 r.[1]
Ilustracja
Widok z południowego zachodu (2023)
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miejscowość

Giżycko

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Parafia

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Giżycku

Położenie na mapie Giżycka
Mapa konturowa Giżycka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Ewangelicko-Augsburski w Giżycku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Ewangelicko-Augsburski w Giżycku”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Ewangelicko-Augsburski w Giżycku”
Położenie na mapie powiatu giżyckiego
Mapa konturowa powiatu giżyckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Ewangelicko-Augsburski w Giżycku”
Ziemia54°02′08,880″N 21°46′13,908″E/54,035800 21,770530
Wnętrze kościoła

Kościół ewangelicki w Giżycku - kościół ewangelicko-augsburski z 1827 roku. Jest główną świątynią parafii ewangelickiej w Giżycku, w diecezji mazurskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy drewniany kościół ewangelicki na terenie Giżycka został wybudowany w czasach Reformacji. Nowa, większa i murowana świątynia powstała w 1633, a wieżę dobudowano do niej w 1642. Budynek został zniszczony w wyniku pożaru w 1686. Do odbudowy spalonego kościoła przystąpiono w 1709. W 1728 zakupiono do niego trzy dzwony różnej wielkości. 3 kwietnia 1822 miał miejsce pożar miasta, doszło wtedy do kolejnego zniszczenia budowli[2][3].

11 maja 1826 odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę kolejnego kościoła, poprzedzona trwającą przez cztery lata zbiórką funduszy. W mury został wmurowany dokument z tekstem: Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku[2].

Prace budowlane trwały półtora roku, zakończono je w 1827. Kościół został zaprojektowany przez berlińskiego architekta Karla Friedricha Schinkla[2] na rzucie prostokąta jako budowla halowa, przykryta dachem dwuspadowym[4]. Poświęcenie miało miejsce 16 września 1827, odbyły się wówczas dwa nabożeństwa. Pierwsze było prowadzone w języku niemieckim, kazanie wygłosił ks. M. Gregorovius. Następnie odbyło się nabożeństwo polskie z kazaniem ks. Pawlika. W obchodach uczestniczyło trzynastu księży i kilka tysięcy wiernych[2].

W 1881 doszło do przebudowy świątyni na styl neoklasycystyczny[2]. Dokonano powiększenia okien i dobudowano zakrystię oraz apsydę. We wnętrzu umieszczono nową ambonę i ołtarz z obrazem przedstawiającym Jezusa Chrystusa, autorstwa Karla Gottfrieda Pfannschmidta z Berlina[3].

W latach 1911–1912 parafia starała się o przydział funduszy w celu kolejnej rozbudowy kościoła do pojemności 1400 miejsc siedzących, jednak do przebudowy nie doszło[5].

Organy wyremontowano w 1935 przez firmę Kemper & Söhne z Lubeki, zamontowana została traktura elektryczna[2].

W 1945 budynek został przejęty przez kościół rzymskokatolicki, który nadał mu wezwanie Chrystusa Króla[2]. Kościół został zwrócony ewangelikom w czerwcu 1946, za sprawą księdza Emila Dawida[5].

17 czerwca 1978 odbyły się tutaj po raz pierwszy Giżyckie Koncerty Organowe, podczas których wystąpił Józef Serafin[6].

Do czasu wybudowania w 1995 cerkwi greckokatolickiej w Giżycku, parafia ewangelicka udostępniała kościół do prowadzenia nabożeństw w obrządku bizantyjsko-ukraińskim[7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]