Koźlice (powiat zgorzelecki)
51°06′22″N 14°59′10″E/51,106111 14,986111
| wieś | |
_(005).jpg) Dom w Koźlicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
190-200[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
210[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-900[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DZG |
| SIMC |
0193281 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Zgorzelec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego  | |
| 51°06′22″N 14°59′10″E/51,106111 14,986111[1]
| |
Koźlice (niem. Köslitz, gł. Koźlici[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kożlice to niewielka wieś leżąca na Pogórzu Izerskim, na zachodnim skraju Równiny Zgorzeleckiej, na wysokości około 190-20 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego. Część zwaną Lasowice przyłączono w roku 1945, wcześniej należała do Weinhübel, a do roku 1936 do Posottendorf-Leschwitz.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założona przez Słowian. Około VII-X wieku istniał tutaj gród obronny. Jeszcze na początku XX wieku, na pobliskich polach odkryto topór z serpentynitu, który pochodził z czasów epoki kamiennej. Po wojnie stał tu pałacyk, który z czasem został rozebrany. We wsi, na Koźlickiej Górze, znajduje się obelisk tragicznie zmarłej w 1921 Gertrude Brandt, córki właściciela wsi[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60952
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 1: A-Ł. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 356-358. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 535 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Wiktor Wenzel, Der Slawengau Besunzane im Licht der Ortsnamen, 2014.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
