Konioria andrychoviensis
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo |
rośliny naczyniowe Tracheophyta |
| Gromada |
rośliny telomowe Telomophyta |
| Podgromada |
widłakowe Lycophytina |
| Klasa |
† zosterofilofity Zosterophyllopsida |
| Rząd |
† Sawdoniales |
| Rodzina |
† Sawdoniaceae |
| Rodzaj |
† Konioria |
| Gatunek |
† Konioria andrychoviensis |
| Nazwa systematyczna | |
| Konioria andrychoviensis | |
Konioria andrychoviensis – kopalna roślina z okresu dolnego dewonu klasyfikowana w podgrupie wymarłych zosterofilofitów (Zosterophyllophytina)[1]. Skamieniałości Konioria andrychoviensis odkryto w paśmie Beskidu Małego na terenie gminy Andrychów, skąd nazwa gatunkowa rośliny. Pierwsza wzmianka na temat tej kopalnej rośliny pojawiła się w roku 1982 w publikacji dr hab. Danuty Zdebskiej[2], zmieniając ówczesne poglądy na temat zosterofilofitów[3]. Obecnie żyjącymi przedstawicielami podgromady widłaków Lycophytina, do której należy Konioria, są: widłakowce, widliczkowce oraz porybliny[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Królestwo rośliny, podkrólestwo rośliny naczyniowe, gromada: rośliny telomowe, podgromada: widłakowe, klasa: †zosterofilofity (Zosterophyllopsida), rząd: †Sawdoniales, rodzina: †Sawdoniaceae, rodzaj: †Konioria, gatunek: †Konioria andrychoviensis[5][6]. Klasa wymarłych zosterofilofitów wraz z klasą widłaków jednozarodnikowych (Lycopodiopsida) jak również klasą widłaków różnozarodnikowych (Isoëtopsida), w obrębie której znajduje się rząd widliczkowców (Selaginellales) oraz rząd poryblinowców (Isoetales), tworzą podgromadę roślin widłakowych, w której żyjącymi przedstawicielami są widłaki, widliczki oraz porybliny[7][8].
Filogeneza[edytuj | edytuj kod]
Rośliny kopalne z rodzaju Konioria pochodzą z okresu dolnego (wczesnego) dewonu. W późniejszym okresie (pod koniec dewonu) zaczęły ustępować miejsca grupie widłaków jednozarodnikowych i różnozarodnikowych (o zarodnikach zróżnicowanych na mikrospory i makrospory). W następnej epoce geologicznej, karbonie, widłaki różnozarodnikowe wykształciły formy drzewiaste, takie jak dochodzące do 30-40 metrów wysokości lepidodendrony i sygilarie, które zdominowały zbiorowiska roślinne w tym klasę zosterofilofitów i stały się głównym składnikiem karbońskich lasów, z których powstały najbogatsze złoża węgla kamiennego. Większość gatunków widłakowych wymarła pod koniec ery paleozoicznej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The origin and early diversification of land plants, a cladistic study; Kenrick P., Crane P.R. Smithsonian Institution Press, Washington and London,
- ↑ Zdebska, D. 1982. A new zosterophyll from the Lower Devonian of Poland. Palaeontology 25: 247-263.
- ↑ The biology and evolution of fossil plants Paleobotany, second edition, Taylor T.N., Taylor E.L., Krings M
- ↑ Plant and animal cuticle remains from the Lower Devonian of southern Poland and their palaeoenvironmental significance , Filipiak P., Zatoń M. Lethaia Volume 44, Issue 4, pages 397–409, December 2011,
- ↑ Phylogenetic Relationships of the Zosterophylls and Lycopsids: Evidence from Morphology, Paleoecology, and Cladistic Methods of Inference Patricia G. Gensel, Annals of the Missouri Botanical Garden, Vol. 79, No. 3 (1992), pp. 450-473,
- ↑ Konioria andrychoviensis - New zosterophyll devonian Poland. eurekamag.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-25)].,
- ↑ Międzynarodowa klasyfikacja rodzaju Konioria
- ↑ Fossils and Plant phylogenegy. [dostęp 2012-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-14)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kladogram,
- Zakład Paleobotaniki i Paleoherbarium Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie można obejrzeć skamieniałości Konioria andrychoviensis.
