Konstanty Najder
Konstanty Najder (ur. 24 grudnia 1899 w Wolborzu, zm. 12 marca 1993 w Albany w USA) – polski duchowny metodystyczny, w latach 1941-1948 superintendent Kościoła Metodystycznego w Polsce.
Okres międzywojenny[edytuj | edytuj kod]
Podjął studia w seminarium duchownym Kościoła Katolickiego we Włocławku, lecz ich nie zakończył[1]. Po związaniu się z Misją Metodystów, w 1926 na konferencji Kościoła Metodystycznego w Wilnie uzyskał status duchownego-probatora. W 1928 został ordynowany przez bp. U. V. Darlingtona na diakona. Objął stanowisko asystenta superintendenta Woodarda i do 1930 służył w Poznaniu[1]. W 1930 został mianowany na pastora zboru w Przemyślu. W 1933 ordynowano go w Klarysewie na urząd prezbitera, ze skierowaniem do pracy w zborze w Katowicach. Pięć lat później (1938) bp Arthur J. Moore powierzył mu, jako pierwszemu Polakowi, stanowisko Superintendenta Okręgu Południowego Kościoła Metodystycznego w Polsce[1].
Okres okupacji[edytuj | edytuj kod]
Po wybuchu II wojny światowej musiał opuścić Katowice. Zamieszkał w Krakowie, gdzie od 1941 organizował pierwsze w tym mieście nabożeństwa metodystyczne w lokalu przy ul. Stradom 11. Wobec internowania przez władze Generalnego Gubernatorstwa amerykańskich duchownych metodystycznych łącznie z superintendentem naczelnym Gaitherem P. Warfieldem, jako jedyny pełniący urząd superintendenta duchowny objął w 1941 kierownictwo Kościoła w GG i osiadł w Warszawie. Opuścił Warszawę po powstaniu, dostał się do obozu przejściowego w Pruszkowie a następnie zamieszkał w Podkowie Leśnej, w domu Aleksandra Enholca, dyrektora Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego w Polsce[1].
Działalność powojenna w Polsce[edytuj | edytuj kod]
Kierował odbudową Kościoła Metodystycznego w okresie względnej swobody religijnej w rządzonej przez komunistów Polsce powojennej. Był prezesem założonej w 1945 Rady Kościołów Protestanckich w Polsce[2]. Przewodził akcji akcją przejmowania przez metodystów parafii dawnego Ewangelickiego Kościoła Unijnego na Mazurach, głównie związanych z ruchem gromadkarskim[1]. Był jednym z inicjatorów Chrześcijańskiej Rady Ekumenicznej.
Działalność w USA[edytuj | edytuj kod]
W 1948 pod pretekstem chęci uzupełnienia studiów wyjechał do Stanów Zjednoczonych, skąd już nie powrócił do Polski. Oddał się pracy misyjnej i duszpasterskiej. Został założycielem Kościoła Wszystkich Narodów w Nowym Jorku, zajmującego się posługą na rzecz wiernych z krajów słowiańskich, w tym Polaków[1].
Życie osobiste i pochówek[edytuj | edytuj kod]
W okresie międzywojennym ożenił się[1]. Był stryjem Zdzisława Najdera. Urna z jego prochami została złożona w kaplicy metodystycznej w Katowicach przy ul. Reymonta 4.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Biogram ks. K. Najdera na witrynie Parafii Ewangelicko-Metodystycznej Dobrego Pasterza w Warszawie (dostęp: 3 września 2014).. [dostęp 2014-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-04)].
- ↑ Informacja na podstawie artykułu prof. Karola Karskiego, Powstanie i rozwój Polskiej Rady Ekumenicznej (dostęp: 4 września 2014).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Kamiński, Ks. superintendent Konstanty Najder (1899-1993), „Pielgrzym Polski” 2003 nr 3 (761)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biogram ks. K. Najdera na witrynie Parafii Ewangelicko-Metodystycznej Dobrego Pasterza w Warszawie. metodyzm.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-04)]. (dostęp: 3 września 2014).