Kosmos 14
Inne nazwy |
Omega-1 1, S00567 |
---|---|
Indeks COSPAR |
1963-010A |
Państwo | |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum |
253 km |
Apogeum |
435 km |
Okres obiegu |
91,3 min |
Nachylenie |
48,88° |
Mimośród |
0,013528 |
Czas trwania | |
Początek misji |
13 kwietnia 1963 11:02 UTC |
Powrót do atmosfery |
29 sierpnia 1963 |
Wymiary | |
Kształt |
cylindryczny |
Wymiary |
1,8 × 1,2 m |
Masa całkowita |
500 kg[1] |
Kosmos 14 – radziecki satelita technologiczny serii Omega; pierwszy radziecki eksperymentalny satelita meteorologiczny. Satelita testował system orientacji satelitów z użyciem elektrycznego żyroskopu (produkcji zakładów VNIIEM) – układu rozpędzanych elektrycznie żyroskopów, hamowanych elektromagnesami i oddziaływającymi z ziemskim polem magnetycznym, co zapewniało stabilizację trójosiową.
Początkowo uważano, że satelita służy badaniom geofizycznym. Dopiero 4,5 roku po wystrzeleniu okazało się, że satelita prowadził badania systemu stabilizacji i orientacji statków kosmicznych na potrzeby satelitów meteorologicznych. Prowadził także eksperymenty z ogniwami słonecznymi.
Wyniki tychże testów, w tym przeprowadzonych na bliźniaczym satelicie Kosmos 23, zostały zastosowane w satelicie Kosmos 122 i dalszych satelitach programu Meteor.
Statek utrzymywał łączność z Ziemią za pomocą radiostacji Mayak, pracującej na częstotliwości 20 MHz.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Za NSSDC Master Catalog. Space 40 podaje 400 kg
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)