Kotlet schabowy
| potrawa | |
 Kotlet schabowy z ugotowanymi bulwami ziemniaka | |
| Kuchnia | |
|---|---|
| Miejsce powstania | |
| Obróbka żywności | |
| Składniki | |
Kotlet schabowy – kotlet panierowany ze schabu (z kością lub bez) przypominający sznycel wiedeński[1]. Współcześnie jedna z popularnych potraw w kuchni polskiej.
Historia polskich kotletów schabowych sięga XIX wieku. Przepis na schabowy występuje w książce Lucyny Ćwierczakiewiczowej pt. 365 obiadów za pięć złotych.
Typowe składniki[edytuj | edytuj kod]
Sporządzenie[edytuj | edytuj kod]
Schab pokroić na plastry i ubić tłuczkiem. Jajka roztrzepać i połączyć z przyprawami. Ubity i pokrojony schab obtoczyć w mące, potem w jajku, a następnie w bułce tartej. Wstawić patelnię na średni ogień i roztopić na niej smalec. Przygotowany kotlet położyć na patelnię i smażyć na złoty kolor z jednej i drugiej strony. Podać na talerzu z ziemniakami, kaszą, ryżem lub kluskami oraz duszonymi lub smażonymi pieczarkami, gotowanymi jarzynami, surówkami, marynatami itp.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Sznycel wiedeński, cienko zbity plaster cielęciny, obtoczony w bułce i usmażony w rozpuszczonym smalcu, do dziś jedna z najpopularniejszych potraw w całej byłej monarchii austro-węgierskiej, "w wersji wieprzowej, jako kotlet schabowy - w całej Polsce. Pierwotna nazwa costelette alla milanese, gdyż potrawa (smażona na maśle) pochodzi z Włoch. Zwrócił na nią uwagę w czasie kampanii włoskich dowódca wojsk austriackich w Lombardii i Wenecji sędziwy marszałek Radetzky." [w:] Mieczysław Czuma, Leszek Mazan. Austriackie gadanie czyli encyklopedia galicyjska. 1998. str. 465
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Łebkowski, Kuchnia polska – Dania na każdą okazję, wyd. Przegląd Reader’s Digest, Warszawa 1997, s. 302–303