Krkonošské rozsochy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zadní planina - najwyższy szczyt Krkonošskich rozsoch

Krkonošské rozsochy, Grzbiety południowe – system grzbietów w południowych Karkonoszach, w Sudetach Zachodnich, w północnych Czechach i fragmentarycznie w południowo-zachodniej Polsce (województwo dolnośląskie).

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Krkonošské rozsochy stanowią południową część Karkonoszy. Zajmują prawie połowę ich powierzchni. Dzielą się na mniejsze jednostki. Są to, od zachodu:

Wszystkie te grzbiety, poza Lasockim, leżą całkowicie w Czechach.

Krkonošské rozsochy na północy graniczą, od zachodu, z Czeskim Grzbietem, Czarnym Grzbietem i Kowarskim Grzbietem, na zachodzie z Górami Izerskimi, na południu z Podgórzem Karkonoskim i na wschodzie z Broumovską vrchoviną[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Grzbiety ciągną się ogólnie w kierunku południkowym. Vilémovská hornatina, Vlčí hřbet, Žalský hřbet i Černohorská hornatina łączą się z Czeskim Grzbietem, Růžohorská hornatina odchodzi od Czarnego Grzbietu (Śnieżki), a Lasocki Grzbiet od Kowarskiego Grzbietu. Oddzielają je głębokie doliny rzeczne - Łaby i jej dopływów: Izery, Jizerki, Úpy i Male Úpy. W dolinach tych znajduje się wiele karkonoskich miejscowości.

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Krkonošské rozsochy zbudowane są ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego oraz metamorfiku południowych Karkonoszy – głównie gnejsów i łupków łyszczykowych, podrzędnie amfibolitów, zieleńców, łupków serycytowych, łupków chlorytowych, łupków łyszczykowych z granatami, fyllitów serycytowo-chlorytowych, fyllitów grafitowych, łupków kwarcowych, kwarcytów, łupków grafitowych, wapieni krystalicznych, erlanów i innych. Wiek tych skał określa się jako neoproterozoik oraz niższy paleozoik.

Wody[edytuj | edytuj kod]

Znakomita większość terenu należy do zlewiska Morza Północnego. Zachodnia część leży w dorzeczu Izery, środkowa Łaby, a wschodnia - Úpy. Jedynie wschodnie zbocza Lasockiego Grzbietu są odwadniane przez Bóbr, a północno-zachodnie przez Jedlicę, dopływ Łomnicy, która wpada do Bobru. Te fragmenty należą do zlewiska Morza Bałtyckiego.

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

Prawie cała czeska część Południowych Grzbietów położona jest na obszarze czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonošský národní park, KRNAP), a reszta w jego otulinie. Polska część {północne i wschodnie zbocza Lasockiego Grzbietu} nie są specjalnie chronione.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Břetislav Balatka, Jan Kalvoda - Geomorfologické členění reliéfu Čech, Kartografie Praha, 2006, ISBN 80-7011-913-6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5
  • B. Sýkora i in., Krkonošský národní park, Státní zemědělské nakladatelství, 1983, 07-038-83
  • Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7
  • Krkonoše-západ. turistická a lyžařská mapa 1:25 000, Nakladelství ROSY, 1995, 80-85510-28-6
  • Krkonoše-východ. turistická a lyžařská mapa 1:25 000, Nakladelství ROSY, 1995, 80-85510-29-4