Kropla deszczu (deser)
| deser | |
.jpg)
| |
| Rodzaj | |
|---|---|
| Miejsce powstania | |
| Składniki | |
|
woda, agar | |
.jpg)
Kropla deszczu – deser w postaci galaretki przygotowany z wody i agaru, wyglądem przypominający kroplę deszczu lub rosy. Po raz pierwszy stał się popularny w Japonii, później stał się znany w innych krajach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Deser ten, znany jako mizu-shingen-mochi (水信玄餅), jest ewolucją tradycyjnego japońskiego deseru shingen-mochi (信玄餅).
Shingen-mochi[edytuj | edytuj kod]
Shingen-mochi został po raz pierwszy wytworzony z mąki ryżowej i cukru przez daimyō Shingena Takedę (1521–1573) jako jedzenie awaryjne w okresie Sengoku (1467 lub 1493 – 1590), lecz później stał się daniem podczas O-bon, święta zmarłych w buddyzmie japońskim[1].
Mizu-shingen-mochi[edytuj | edytuj kod]
We współczesnej Japonii mieszkańcy miasta Hokuto w prefekturze Yamanashi zaczęli dodawać do deseru świeżą wodę mineralną. Firma Kinseiken Seika Company w prefekturze Yamanashi była jedną z pierwszych, która zaczęła sprzedawać „kroplę deszczu” w weekendy[2].
Mizu oznacza wodę, a shingen-mochi to rodzaj słodkiego ciasta ryżowego (mochi) wytwarzanego m.in. przez firmę Kinseiken[3]. W 2013 roku twórca chciał zgłębić pomysł stworzenia jadalnej wody[3]. Deser szybko stał się popularny w mediach społecznościowych, a ludzie odbywali specjalne wycieczki, aby spróbować tego deseru[4].
Darren Wong przedstawił deser „kroplę deszczu” po raz pierwszy w kwietniu 2016 w Nowym Jorku na targu spożywczym Smorgasburg[5][6][7]. Niedługo potem londyńska restauracja Yamagoya opracowała swoją własną recepturę deseru[4].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Deser składa się z wody mineralnej i agaru, w związku z tym praktycznie nie ma kalorii[4][5][6]. Woda z oryginalnego dania została uzyskana na górze Kaikoma (Kaikoma-ga-take, 2967 m) znajdującej się na terenie Parku Narodowego Południowych Alp Japońskich w Południowych Alpach Japońskich i ma delikatnie słodki smak[3]. Agar jest wegańską alternatywą dla żelatyny, ponieważ jest wytwarzany z wodorostów[5][8]. Agar podgrzewa się, delikatnie mieszając do momentu, gdy rozpuści się razem z cukrem; gotuje się go przez około minutę[5][7]. Jako polewy używa się syropu z brązowego cukru o nazwie kuromitsu i posypuje prażoną mąką sojową kinako[4][5][8]. Potrawa wygląda jak przezroczysta kropla deszczu, chociaż bywa porównywana również do implantów piersi i meduz[4][5]. Po przygotowaniu musi być natychmiast zjedzona, w przeciwnym razie zaczyna parować po dwudziestu minutach. Deser topi się po wzięciu go do ust[4][6]. Sama galaretka w zasadzie nie ma smaku. Jej popularyzator, Darren Wong, stwierdził jednak, że doświadczenie jedzenia skupia się na teksturze, a nie smaku. Za smak odpowiada w tym przypadku nie przezroczysta galaretka, ale dodatki[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RAINDROP CAKE, A LOW-CALORIE JAPANESE DESSERT. [dostęp 2022-01-23]. (ang.).
- ↑ 水信玄餅をお求めの方へ. 2019-05-01. [dostęp 2022-01-23]. (jap.).
- ↑ a b c Mizu Shingen Mochi: Water You Can Eat?. 2016-02-09. [dostęp 2022-01-23].
- ↑ a b c d e f Hayley Maitland: Everything You Need To Know About Raindrop Cakes. 2017-08-02. [dostęp 2022-01-23].
- ↑ a b c d e f Rheanna O’Neil Bellomo: You Need To Know About Raindrop Cake. 2016-04-01. [dostęp 2022-01-23].
- ↑ a b c Suzy Strutner and Kristen Aiken: The Raindrop Cake Is Coming To America. Is This The Next Cronut?. 2016-03-31. [dostęp 2022-01-23].
- ↑ a b Rain drop cake – przepis na kroplę wody, czyli najmniej kaloryczny deser na świecie [online], Party.pl, 28 kwietnia 2017 [dostęp 2022-01-23] (pol.).
- ↑ a b c Agata Daniluk: To hit! Najdziwniejsze i najpiękniejsze ciastko świata wygląda jak wielka kropla wody. Jak smakuje?. 2016-04-12. [dostęp 2022-01-23].