Krwawy poniedziałek w Katowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krwawy poniedziałek w Katowicach
Ilustracja
Pomnik dedykowany ofiarom obrony Katowic
Państwo

 Polska

Miejsce

Katowice

Data

4 września 1939

Liczba zabitych

ok. 80

Typ ataku

zabójstwo przez rozstrzelanie

Sprawca

Wehrmacht

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia50°15′51″N 19°01′25″E/50,264167 19,023611
Pomnik upamiętniający harcerzy polskich poległych w obronie Katowic we wrześniu 1939 r. Wielu poległych harcerzy padło ofiarą egzekucji z 4 września 1939 r.

Krwawy poniedziałek w Katowicach albo zbrodnia w Katowicach – zbrodnia wojenna która miała miejsce 4 września 1939 r. i była jedną z największych popełnionych przez Wehrmacht podczas inwazji na Polskę.

Tego dnia niemieccy żołnierze Wehrmachtu należący do 8 Dywizji Piechoty wspomagani przez Freikorps rozstrzelali około 80 polskich obrońców miasta (łączna liczba polskich ofiar - walk i egzekucji - z dnia 4 września jest szacowana na około 150; całkowita liczba aresztowanych nie jest znana, a więcej osób stracono w ciągu następnych tygodni[1])[2]. Tymi obrońcami byli ochotnicy milicji samoobrony, w tym byli powstańcy śląscy, harcerze i prawdopodobnie pewna liczba polskich żołnierzy z wycofujących się polskich sił regularnych, którzy nie wycofali się w porę i którzy dołączyli do improwizowanych oddziałów obrony[3][4][5].

W 1961 r. odsłonięto Pomnik Obrońców Katowic. 4 września 1983 r. odsłonięto Pomnik Harcerzy Września w Katowicach. Istnieją też groby indywidualne i zbiorowe, a także kilka tablic pamiątkowych poświęconych ofiarom obrony Katowic, w tym rozstrzelanym[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]