Krzesło Zig-Zag
 Krzesło Zig-Zag ze zbiorów Carnegie Museum of Art | |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania |
1938 |
| Wymiary |
78 × 39 × 45 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Krzesło Zig-Zag – krzesło projektu Gerrita Rietvelda (1888–1964) z 1934 roku.
Jeden z najlepszych przykładów minimalizmu w sztuce użytkowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Krzesło jest dziełem holenderskiego architekta i projektanta Gerrita Rietvelda (1888–1964) – członka ruchu De Stijl[1], skupiającego artystów abstrakcyjnych reprezentujących neoplastycyzm – nowy kierunek w sztuce, stworzony w latach 20. XX wieku przez Pieta Mondriana (1872–1944), charakteryzujący się użyciem linii pionowych i poziomych, które nachodząc na siebie, dzieliły płaszczyzny na kwadraty i prostokąty, oraz stosowaniem trzech barw podstawowych (żółtej, niebieskiej i czerwonej) i trzech tzw. nie-kolorów (czerni, bieli i szarości)[1].
Krzesło zostało ostatecznie zaprojektowane w 1934 roku[2]. Rietveld zamierzał stworzyć krzesło z jednego kawałka materiału, które zajmowałoby jak najmniej przestrzeni[3]. W początkowym założeniu mebel miał być wykonany z elementów stalowych[4]. Pierwszy prototyp został zbudowany w 1932 roku z jednej płyty z włókna umieszczonej na stalowej ramie, lecz okazało się, że był niestabilny[5], a płyta była zbyt słaba na zgięciach i zaczęła szybko pękać[4]. Drugi prototyp miał płytę drewnianą, a ostateczny w całości wykonany był z drewna[4].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Krzesło (78 × 39 × 45 cm[4][a]) to konstrukcja ze sklejonych ze sobą i połączonych na jaskółczy ogon czterech płyt z masywnego drewna, tworząca charakterystyczny kształt zygzaku[4]. Siedzisko umieszczone jest wysoko i mebel nie ma podłokietników[4]. Oryginalne krzesło ważyło 7 kg[7].
Krzesło jest jednym z najlepszych przykładów minimalizmu w sztuce użytkowej[8]. Oryginalne egzemplarze znajdują się w Museum of Modern Art[9], Centraal Museum[6] i w Vitra Design Museum[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Poszczególne egzemplarze różniły się wymiarami, np. krzesło w zbiorach Centraal Museum ma wymiary 75,8 × 38,5 × 43 cm[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyclopædia Britannica 2014 ↓.
- ↑ Emanuel 2016 ↓, s. 669–671.
- ↑ Meadmore 2019 ↓, s. 92.
- ↑ a b c d e f Máčel 2008 ↓, s. 214.
- ↑ a b Design Museum ↓.
- ↑ a b Centraal Museum ↓.
- ↑ Mori 2016 ↓.
- ↑ Máčel 2008 ↓, s. 215.
- ↑ MOMA ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zigzagstoel. [w:] www.centraalmuseum.nl [on-line]. [dostęp 2019-05-31]. (niderl.).
- Ida van Zijl: ohne Titel/Zig-Zag Stuhl, 1932/33 Gerrit T. Rietveld. [w:] collection.design-museum.de [on-line]. [dostęp 2019-05-31]. (niem.).
- De Stijl, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-05-30] (ang.).
- Muriel Emanuel: Contemporary Architects. Springer, 2016. ISBN 978-1-349-04184-8. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
- Otakar Máčel, Sander Woertman, Charlotte van Wijk: Chairs: The Delft Collection. 010 Publishers, 2008. ISBN 978-90-6450-619-2. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
- Clement Meadmore: Modern Chair. Courier Dover Publications, 2019. ISBN 978-0-486-83929-5. [dostęp 2019-05-31]. (ang.).
- Gerrit Rietveld Zig-Zag Chair. [w:] www.moma.org/ [on-line]. [dostęp 2019-05-31]. (ang.).
- T. Mori, Y. Ohbuchi, H. Iida, K. Tsukamoto, Y. Nakamura, H. Sakamoto. Study of optimum shape and strength design of redesigned Zig-Zag Chair. „WIT Transactions on the Built Environment”, s. 255–264, 2016. 166. WIT Press. DOI: 10.2495/HPSM160231. ISSN 1743-3509. (ang.).