Krzysztof III (patriarcha Gruzji)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1922
Konsekrator	Ambroży
Konsekrowani biskupi
Efrem II	1927

Krzysztof
ქრისტეფორე
	Kristepore Cicikliszwili; ქრისტეფორე ციცქიშვილი
	Katolikos-Patriarcha Gruzji
Kraj działania	ZSRR
Data urodzenia	1873
Data śmierci	1932
	Katolikos-Patriarcha Gruzji
Okres sprawowania	1927–1932
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Gruziński Kościół Prawosławny
Diakonat	do 1893
Prezbiterat	1893
Chirotonia biskupia	1922
Wybór patriarchy	1927
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof, imię świeckie Kristepore Cicikliszwili (ur. 1873, zm. 1932) – Katolikos-Patriarcha Gruzji w latach 1927–1932.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent seminarium duchownego w Tyflisie w 1893. W tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako duchowny parafialny, a następnie także nauczyciel religii w męskim gimnazjum w Tyflisie. Od 1918 studiował również na wydziale historyczno-filologicznym Uniwersytetu w Tyflisie.

W 1922 został wyświęcony na biskupa urbińskiego, co wbrew prawosławnej tradycji nastąpiło bez złożenia przez niego wcześniej wieczystych ślubów mniszych. W 1924, po aresztowaniu przez Czeka Katolikosa-Patriarchy Gruzji Ambrożego objął funkcję locum tenens Patriarchatu. Wielokrotnie apelował o zwolnienie Ambrożego, co ostatecznie stało się w 1925 po tym, gdy za skazanym na siedem lat więzienia hierarchą wstawił się Michaił Kalinin^[1]. Po śmierci Ambrożego w 1927 został wybrany na jego następcę i sprawował urząd do swojej śmierci w 1932. W swojej działalności starał się osiągnąć porozumienie z władzami radzieckimi^[2].

Najważniejszym osiągnięciem Krzysztofa III jako Katolikosa-Patriarchy było doprowadzenie do uznania kanoniczności Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego przez starożytne^[a] patriarchaty prawosławne i większość innych Kościołów autokefalicznych (poza Rosyjskim Kościołem Prawosławnym, który uznał legalność Kościoła gruzińskiego w okresie pełnienia urzędu przez następcę patriarchy Krzysztofa, Kalistrata).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Tj. konstantynopolitański, aleksandryjski, antiocheński i jerozolimski.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Russia Annexes Georgia Georgian Patriarch’s Letter to the 1922 Genoa Conference
↑ JarosławJ. Charkiewicz JarosławJ., Gruzińscy święci, Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2005, s. 169, ISBN 83-920093-7-1, OCLC 749745166 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

E. Skurat, Istorija Pomiestnych Prawosławnych Cerkwiej. Gruzinskaja Prawosławnaja Cerkow'

[3] Tj. konstantynopolitański, aleksandryjski, antiocheński i jerozolimski.

[1] Russia Annexes Georgia Georgian Patriarch’s Letter to the 1922 Genoa Conference

[2] JarosławJ. Charkiewicz JarosławJ., Gruzińscy święci, Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2005, s. 169, ISBN 83-920093-7-1, OCLC 749745166 .

[1]

[2]

[a]

Egzarchat Gruziński	Gierman (Gogołaszwili) (1851–1856) Aleksander (Okropiridze) (1856–1857) Gierontij (Papitaszwili) (1857–1859) Aleksander (Okropiridze) (1862–1869) Gabriel (Kikodze) (1869–1886) Giennadij (Pawlinskij) (1886–1889) Aleksander (Chowański) (1889–1891) Agatodor (Prieobrażenski) (1891–1893) Piotr (Drugow) (1893–1895) Arseniusz (Izotow) (1895–1905) Serafin (Cziczagow) (1905–1906) Kirion II (1906–1907) Dymitr (Spierowski) (1907–1911) Andrzej (Uchtomski) (1911–1913) Sergiusz (Pietrow) (1913–1919)
Egzarchat Kaukaski	Antoni (Romanowski) (1924–1927) Sierafim (Protopopow) (1928–1930)
Gruziński Kościół Prawosławny	Ambroży (1919–1921) Ioann (Margiszwili) (1921–1925) Krzysztof III (1925–1927) Efrem II (1927) Melchizedek III (1927–1928) Pawieł (Dżaparidzie) (1928–1929) Warłaam (Machaidze) (1929–1935) Melchizedek III (1935–1944) Antoni (Gigeniszwili) (1952–1956) Leonid (Żwanija) (1957–1964) Roman (Petriaszwili) (1965–1967) Eliasz II (1967–1977) Mikołaj (Macharadze) (1978–1981) Dawid (Czkadua) (1981–1992) Daniel (Datuaszwili) (1992–2010) Eliasz II (od 2010)