Kurówka (dopływ Wisły)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kurówka
Ilustracja
Kurówka w Chrząchowie
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

woj. lubelskie

Rzeka
Długość 46,96 km
Powierzchnia zlewni

395,4 km²

Źródło
Miejsce w Piotrowicach Wielkich
Współrzędne

51°20′30″N 22°24′45″E/51,341667 22,412500

Ujście
Recypient Wisła
Miejsce

Puławy

Wysokość

115,7 m n.p.m.[1]

Współrzędne

51°26′27,0″N 21°56′44,6″E/51,440833 21,945722

Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Kurówkarzeka, prawobrzeżny dopływ Wisły[2] o długości 46,96 km[3] i powierzchni dorzecza 395,4 km².

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Rzeka przepływa przez Garbów, Markuszów, Kurów, Końskowolę, Puławy, gdzie uchodzi do Wisły. Prawostronnymi dopływami Kurówki są: Bielkowa i Dopływ spod Dęby, a lewostronnymi: Struga Kurowska, Strumień Olszowiecki oraz ciek wodny bez nazwy.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Rzeka została w XX wieku poddana licznym zabiegom melioracyjnym. Jej bieg, zwłaszcza górny, od źródeł w Piotrowicach Wielkich do mostu na drodze między Kurowem, a Wólką Nowodworską, uległ wyprostowaniu, co zaowocowało dewastacją koryta. Na silnie zmeliorowanym odcinku założono stawy rybne w Grabowie, Zagrodach, Markuszowie i Olesinie. W 1908 powstała cukrownia w Zagrodach, a w 1940 okupant niemiecki założył garbarnię w Kurowie, z których to zakładów spływały do zlewni uciążliwe ścieki, doprowadzając do całkowitego zaniku ryb w rzece. Po likwidacji cukrowni i uporządkowaniu pozostałej gospodarki ściekowej jakość wód poprawiła się znacząco. W rzece pojawiły się ponownie m.in. pstrągi potokowe[4].

Rzeka stanowi osobny obwód rybacki w Okręgu PZW w Lublinie[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]